اثر اسیدی فایر سدیم دی فرمات (ndf) و اسید سیتریک بر ترکیب بیوشیمیایی بدن، فعالیت آنزیم‌های سرمی و بافت دستگاه گوارش ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss)

مطالعه حاضر به ارزیابی اثرات سطوح اسیدی فایر سدیم دی‌فرمات و اسید سیتریک بر ترکیب بدن، فعالیت آنزیم‌های سرمی و بافت دستگاه گوارش در ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (oncorhynchus mykiss) می‌پردازد. تعداد 630 قطعه ماهی (میانگین وزن 0.72 ± 16.55 گرم) به ‌طور تصادفی در 21 مخزن (30 ماهی در هر مخزن) توزیع شدند. آزمایش به مدت 60 روز در هفت تیمار آزمایشی شامل شاهد (فقط غذای تجاری fft2)، سه سطح 0.2% (تیمار a)، 4/%0 (تیمار b) و 0.6% (تیمار c)  سدیم دی فرمات در جیره به تنهایی و سه سطح در ترکیب با اسید سیتریک به میزان 0.1% (تیمار d)، 2/%0 (تیمارe) و 0.3% (تیمارf) که به جیره پایه غذای تجاری fft2 افزوده شدند، انجام شد. ماهی‌ها 3 بار در روز در ساعات 8، 12 و 16 و به میزان 2% وزن بدن به مدت 2 ماه غذادهی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که سطوح مختلف سدیم دی‌ فرمات و اسید سیتریک در جیره غذایی تاثیر معنی‌‌داری بر میزان فعالیت آنزیم‌های سرمی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در مقایسه با تیمار کنترل نداشت (0.05p). بیشترین میزان ارتفاع و عرض پرز، تعداد سلول‌های موکوسی، ضخامت لایه سروزی روده، ضخامت پارین و زیرمخاط روده و ضخامت لایه عضلانی در تیمار d مشاهده شد که اختلاف معنی داری با دیگر تیمار‌ها نشان داد (0.05>p) و کمترین میزان شاخص های مذکور در گروه شاهد ثبت شد. بر اساس نتایج این مطالعه، افزودن 0.1% سدیم دی فرمات و 0.1% اسید سیتریک به جیره غذایی ماهیان قزل‌آلای رنگین‌کمان، به علت بهبود شاخص‌های ترکیب بدن شامل افزایش پروتئین و خاکستر و بهبود شاخص‌های بافتی روده ممکن است مفید واقع شود.