اثر افزودن ملاس در آب و جیره غذایی ماهی کپور بر شاخص های رشد، ایمنی، بیوشیمیایی خون، آنزیم‌های گوارشی و کیفیت آب محیط پرورش در روش بایوفلاک

این مطالعه به منظور تعیین اثرات افزودن ملاس (در آب و غذا) بر عملکرد رشد، فعالیت آنزیم های گوارشی و ایمنی غیر اختصاصی ماهی کپور معمولی در  روش بایوفلاک انجام شده است. کپور معمولی (با  0.35 ± 12.06 گرم میانگین وزن اولیه) در 3 تیمار با سه تکرار به مدت 7 هفته با افزودن روزانه ملاس چغندر قند به عنوان منبع کربن برای حفظ نسبت کربن به ازت (1:15) پرورش داده شد که شامل: افزودن ملاس به آب (mw) و غذا (mf) و آب بدون افزودن ملاس (شاهد) بود. کیفیت آب (آمونیاک و نیترات) بین تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنی دار آماری نداشت. عملکرد رشد و تغذیه به طور معنی دار در تیمار دریافت کننده ملاس نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود (0.05>p). آنزیم های گوارشی آمیلاز، لیپاز و پروتئاز تفاوت معنی دار آماری بین تیمارهای آزمایشی داشت. فعالیت پروتئاز در تیمارهای mw و mf به طور معنی داری بیش از تیمار شاهد بود. سطوح ایمونوگلوبین و لایزوزیم پلاسمای خون ماهی پرورش یافته در روش بایوفلاک (mw و mf) به طور معنی دار بیش از گروه شاهد بود، در حالی که کورتیزول سرم در تیمار دریافت کننده ملاس به طور معنی دار پایین بود. به طورکلی، یافته های کنونی نشان داد که ملاس را می توان به عنوان افزودنی کاربردی خوراکی برای ماهی کپور معمولی درنظر گرفت.