اثرات مستقل و ترکیبی نایسین z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (rutilus frisii) طی نگهداری در دمای c° 4

تاثیر مستقل و ترکیبی نایسین z (5/%1) و سدیم سیترات (%2) بر زمان ماندگاری فیله ماهی سفید نگهداری شده در دمای 4 درجه سانتی‌گراد مورد بررسی قرار گرفت. شاخص های شیمیایی شامل مجموع بازهای نیتروژنی فرار (tvb-n)، اندیس پراکساید (pv)، اسید تیوباربیتوریک (tba) و شمارش جمعیت باکتری ها شامل مزوفیل (tmc)، سرمادوست (tpc) و اسید لاکتیک (lab) در زمان‌های صفر، 3، 6، 9 و 12 روز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که شاخص های tvb-n، pv و tba در تیمار شاهد بالاتر از تیمارهای حاوی نگهدارنده بودند. باکتری های مزوفیل و سرمادوست نمونه شاهد در روز سوم نگهداری (به ترتیب با 6.53 و 6.71 cfu/g) به حداکثر میزان مجاز رسیدند، در حالی که تیمارهای حاوی نگهدارنده هم سرمادوست (بین 6.72 تا 6.93 cfu/g) و هم مزوفیل (بین 6.67 تا 6.90 cfu/g) تا روز نهم نگهداری شرایط بهتری نشان دادند (0.01>p). همچنین، رشد باکتری های اسید لاکتیک در تیمار شاهد تا روز نهم (با 6.88 cfu/g) کنترل شد، اما در تیمارهای حاوی نگهدارنده در پایان همین روز متوقف شدند (0.01>p). نتایج مشخص کرد که استفاده توام از نایسین z و سیترات سدیم به عنوان نگهدارنده موثر می تواند به منظور افزایش زمان ماندگاری فیله ماهی سفید طی نگهداری در سردخانه مورد استفاده قرار گیرد.