تاثیر سطوح مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن لارو ماهی قزل‌آلای ‌رنگین ‌کمان (oncorhynchus mykiss) پرورش یافته در دو محیط آبی

هدف از این مطالعه، بررسی اثرات دوره های کوتاه مدت محرومیت غذایی بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن لارو ماهی قزل‌آلای رنگین کمان پرورش یافته در سطوح شوری 0.5 گرم در لیتر (آب شیرین) و 1.95 گرم در لیتر (لب شور) بود. لاروهای ماهی با میانگین وزن 10 ± 300 میلی گرم به مدت 40 روز تحت سه رژیم غذایی شامل یک گروه با تغذیه پیوسته (شاهد) و دو گروه دیگر s2 + f5 و s2 + f2 (f: تغذیه و s: گرسنگی) قرار گرفتند. نتایج عملکرد رشد نشان داد که تفاوت معنی دار آماری بین تیمارهای مختلف وجود دارد (p<0/05). بیشترین وزن نهایی در تیمار شاهد با تغذیه مستمر (23.13 ± 1935.47میلی گرم) به دست آمد. نتایج نشان داد که نسبت کارایی پروتئین، چربی و انرژی لاشه به طور معنی داری در تیمار شاهد در مقایسه با تیمارهای آزمایشی ارتقاء یافته است (0.05˂p). بیشترین میزان نسبت کارایی پروتئین، چربی و انرژی در تیمار شاهد به ترتیب 1.70، 5.26 و 0.56 بود. در پایان آزمایش، آنالیز ترکیبات بیوشیمیایی بدن انجام شد. بیشترین میزان پروتئین خام در تیمار شاهد به میزان 74.65% و کمترین آن در تیمار s2 +f2 به میزان 59.72% به دست آمد. نتایج نشان داد محرومیت غذایی در مرحله لاروی پرورش، اثر منفی بر عملکرد رشد و ترکیبات بدن دارد.