تاثیر غلظت‌های مختلف ساکارز، نیترات سدیم و سولفات روی بر میزان تولید رنگینه توسط موناسکوس پرپوریوس

در سال‌های اخیر مطالعات فراوانی بر روی محیط‌های کشت مناسب رشد قارچ موناسکوس پرپوریوس به‌منظور ایجاد شرایط مناسب در فرآیند افزایش تولید رنگینه، صورت گرفته است. در این پژوهش میزان تولید رنگینه و بیوماس توسط موناسکوس پرپوریوس (dsmz 1603) با استفاده از سه سطح نیترات سدیم (1.5، 3 و 4.5 گرم در لیتر) 5 سطح ساکارز (75، 100، 125، 150 و 175 گرم در لیتر) در قالب طرح فاکتوریل و پنج سطح سولفات روی (0، 5، 10، 15 و 20 میلی‌گرم در لیتر) در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای کشت شده در محیط مایع درون انکوباتور شیکردار در دمای 25 درجه سانتی‌گراد و 120 دور در دقیقه قرار گرفتند. براساس نتایج، تولید رنگینه‌ها با افزایش سطح ساکارز به‌طور معنی‌داری افزایش یافت اما با افزایش سطح نیترات سدیم افزایش معنی‌داری نداشت. بیشترین تولید رنگینه‌ درسطح 175 گرم در لیتر ساکارز همراه با 3 گرم در لیتر نیترات سدیم، مشاهده شد. علاوه بر این بیشترین مقدار بیوماس در غلظت 175گرم در لیتر ساکارز همراه با 4.5 گرم در لیتر نیترات سدیم مشاهده گردید. همچنین نتایج نشان‌ داد، تولید رنگ با افزایش سطح سولفات روی به‌طور معنی‌داری کاهش می‌‌یابد به‌ طوری که بیشترین مقدار تولید رنگینه‌ها در تیمار بدون سولفات روی به دست آمد.