بررسی کارایی فرآیند انعقاد در حذف رنگزای راکتیو آبی 19 از فاضلاب صنایع نساجی

در این تحقیق، کارایی فرآیند انعقاد با استفاده از سه منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید (pacl)، آلوم و کلرید آهن (iii) در حضور کمک منعقدکننده‌های پلی الکترولیت آنیونی و کایولین بر روی پساب سنتتیک حاوی رنگزای راکتیو آبی 19 در مقیاس آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. تاثیر عوامل موثر بر بازده فرآیند تصفیه مانند ph، غلظت ماده منعقدکننده، غلظت اولیه رنگ و حضور کمک منعقدکننده‌ها بررسی گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که محدوده ph بهینه برای حذف رنگزا توسط سه منعقدکننده برابر ph خنثی می‌باشد. تحت این شرایط غلظت بهینه برای pacl، آلوم و کلرید آهن (iii) به ترتیب برابر 200، 300 و 400 میلی‌گرم در لیتر با بازده‌های حذف به ترتیب 91، 92 و 81 درصد کسب گردیده است. افزودن پلی الکترولیت به عنوان کمک منعقدکننده به همراه کلرید آهن (iii) بازدهی فرآیند را به مقدار ناچیزی افزایش داده است. در صورتی که افزودن پلی الکترولیت به همراه آلوم و pacl به مقدار جزیی بازدهی را کاهش داده است. اضافه کردن کایولین به عنوان کمک منعقدکننده به همراه pacl حدود 5% بازدهی فرآیند را افزایش داده است. در حالیکه اضافه کردن کایولین به همراه آلوم بازدهی حذف را به شکل ناچیز کاهش داده است. در مورد کلرید آهن (iii) نیز افزودن کایولین نقش موثری در بازدهی فرآیند ندارد. در نهایت، با توجه به نتایج فوق الذکر، انعقاد می‌تواند به عنوان یک روش جایگزین برای تصفیه فاضلاب‌های حاوی رنگزای راکتیو باشد.