مقایسه اثر پایدارکننده نوری و جاذب فرابنفش بر دوام پوشش‌های خودرویی

با وجود اینکه اخیراً صنعت خودرو پیشرفت قابل توجهی در تولید پوشش‌های خودرویی با کارایی بسیار خوب داشته است، در حال حاضر تقاضای جامعه برای پوشش‌هایی با پایداری نوری خوب و ظاهری بهتر بیشتر شده است. از این رو در تحقیق حاضر از دو پایدارکننده فرابنفش بر پایه یکی از انواع ترکیبات hals ((hindered amine light stabilizer) و همچنین نوعی جاذب بر پایه هیدروکسی فنیل-تری‌آزین در لایه‌های رویه یک پوشش خودرویی استفاده شد. برای این منظور مقدار 1% وزنی از این افزودنی‌ها با استفاده از همزن مکانیکی به ماده شفاف پوشه اضافه و پس از آماده‌سازی نمونه‌ها، اثر مواد جاذب بر روی ظاهر و پایداری جوی و خواص ضد خوردگی پوشش‌های خودرویی تحت شرایط جوی شتابیده از قبیل آزمون‌های مه نمکی و زنون مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که حضور 1% وزنی این جاذب‌های پرتو فرابنفش باعث بهبود پایداری جوی پوشش‌های خودرویی می‌شود و پایدارکننده نوری بر پایه هیدروکسی فنیل تری آزین در مقایسه با ترکیبات hals عملکرد بهتری نشان داده است. این رفتار را می‌توان به ماهیت قلیایی ترکیبات hals و دخالت احتمالی آن در انجام واکنش‌های پخت نسبت داد.