ارزیابی نانوذرات سیلیس در استحکام بخشی سنگ‌های ازاره برج مقبره شیخ حیدر، مشکین شهر، ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی استحکام بخشی با استفاده از نانوذرات در سنگ‌های تاریخی و فرهنگی است. این امر به دلیل ویژگی‌های ذاتی متفاوت، در اکثر زمینه‌ها به یک رشته جدی و مورد نیاز تبدیل شده است. نمونه سنگ‌های آزمایش شده متعلق به ازاره برج مقبره شیخ حیدر در مشکین شهر- استان اردبیل است. که مربوط به قرون میانه دوره اسلامی است. در طی تحقیقات، پتروگرافی، xrd و xrf برای شناسایی سنگ بستر انجام، نوع سنگ در رده کربنات آهکی شناسایی و سپس برای ارزیابی اثربخشی نانومواد، آرمون‌های مقاومت فیزیکی، پیرسازی و دوامداری انجام شد. نتیجه نهایی نشان داد که برخلاف تصور نانوذرات به عمق نمونه‌های مورد مطالعه وارد نشده و تنها باعث استحکام سطح سنگ ها شده است که در نتیجه سطح سنگ به صورت صفحات یکپارچه از هسته نمونه‌های سنگی جدا شده است. و در واقع استحکام بخشی موفقی انجام نشده است. اما در چرخه داوامداری، نمونه تیمار شده مقاومت بیشتری نسبت به نمونه درمان نشده داشت که نشان دهنده افزایش مقاومت فیزیکی آن بود.

evaluation of silica nanoparticles in consolidation of sheikh haidar tomb tower’s dadui in meshkinshahr, iran

this research aims to evaluate consolidation using nanoparticles in historical and cultural stones. this, due to its different intrinsic properties, has become a serious and needed field in most areas. the tested stone samples belong to the dadu of sheikh haidar tomb tower in the meshkinshahr-ardabil province. that is related to the middle ages of the islamic period. during the research, petrography, xrd and xrf were performed to identify the bedrock, and the type of stone was identified in the calcareous carbonate category, and then to identify and evaluate the effectiveness of nanomaterials, physical resistance, aging and durability tests were performed. the final result showed that, contrary to the notion of nanoparticles, it did not enter the depth of the studied samples and only strengthened the surface of the stones, as a result of which, the stone surface was separated as integrated plates and the core was not consolidated. it went through aging cycles. however, in the persistence cycle, the treated sample had more resistance than the untreated one, which indicated an increase in its physical resistance.