بررسی درد اسکلتی-عضلانی مزمن در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی

هدف: اکثرکودکان فلج مغزی در زندگی خود نیازمند مراقبت های خاص و طولانی مدت می باشند که عمدتاً توسط مادران آن ها فراهم می گردد و فراهم کردن این نیازهای مراقبتی منجر به افزایش فشارهای جسمی به سیستم اسکلتیعضلانی مادران آنها می گردد.  هدف از مطالعه حاضر بررسی درد های اسکلتیعضلانی مزمن در مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی در سال 2011 در تهران انجام شد که در آن دو گروه مادران دارای کودکان 4 تا 12 ساله فلج مغزی و سالم که به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده به مطالعه وارد شدند. جهت ارزیابی درد اسکلتیعضلانی از پرسشنامه نوردیک استفاده شد و از طریق آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون ارتباط میان متغیر ها بررسی شد.یافته ها: در این مطالعه 60 مادر دارای کودک فلج مغزی و 60 مادر دارای کودک سالم شرکت کردند که میانگین و انحراف معیار سن بر حسب سال در مادران 02/6±79/33 و در کودکان 71/2± 7/11 مشاهده شد. در مادران کودکان فلج مغزی افسردگی و درد اسکلتی عضلانی مزمن به طور معناداری بالاتر بود (p<0/05) و درد در ناحیه کمر، شانه، مچ و انگشتان پا نیز در این مادران به طور معناداری بالاتر مشاهده شد (p<0/05).نتیجه گیری: با توجه به افزایش تجربه درد اسکلتیعضلانی مزمن در مادران دارای کودکان فلج مغزی جهت کاهش اثرات نامطلوب فعالیت های مراقبتی، این مادران نیازمند حمایت های جسمانی و روانی می باشند. پیشنهاد می گردد دوره های آموزش نحوه صحیح مراقبت از خود و کودک برای این مادران برگزار گردد تا مشکلات جسمی و روانی ناشی از مراقبت در این مادران کاهش یابد.