بررسی مقایسه‌ای تاثیر تمرینات ثباتی و کششی-تقویتی بر شاخص‌های تعادلی در افرادی با وضعیت جلو آمده سر

هدف: اختلال تعادل یکی از اختلالات مشاهده شده در افرادی با وضعیت جلوآمده سر می‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی و استرچیتقویتی بر بهبود تعادل در این بیماران بود.روش بررسی: در این پژوهش تجربی و مداخله‌ای سی و سه زن مبتلا به وضعیت جلو آمده سر به طور تصادفی در یکی از سه گروه از تمرینات ثباتی، کششیتقویتی و کنترل قرار گرفتند. میزان جلوآمدگی سر از طریق خط شاقول و زاویه کرانیوورتبرال اندازه‌گیری شد. آزمون‌های تعادلی در سه وضعیت مختلف ایستادن روی صفحه نیرو انجام شد. افراد پس از شش هفته از انجام تمرین‌درمانی و یک ماه دوره پیگیری، از طریق آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات و آزمون‌ تی مستقل مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته‌ها: شاخص تعادلی در دو گروه کنترل و کششیتقویتی، تغییر معنی‌داری نشان نداد، در حالی که در گروه ثباتی، انحراف معیار جابه‌جایی مرکز فشار در جهت قدامیخلفی (۰/۰۲=p) و انحراف معیار سرعت مرکز فشار در جهت داخلی خارجی (۰/۰۴=p) در وضعیت دوپاچشم بازسطح‌نرم و انحراف معیار سرعت مرکز فشار در جهت قدامیخلفی (۰/۰۱=p) در وضعیت یک پاچشم بستهسطح سخت کاهش قابل توجهی نشان داد. هیچ تغییری در شاخص‌های تعادل در وضعیتی که فرد روی دو پاچشم بازسطح سخت ایستاده بود، اتفاق نیافتاد.نتیجه‌گیری: در وضعیت‌هایی از ایستادن که اطلاعات بینایی و حس عمقی از ناحیه کف پا به چالش کشیده می‌شود، تمرینات ثباتی بیش از تمرینات کششیتقویتی سبب بهبود تعادل می‌گردد.