مقایسه تاثیرات تمرین درمانی و روش پیلاتس بر عملکرد و حس عمقی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی

هدف: استئوآرتریت زانو از جمله شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی محسوب می شود که باعث تخریب مفصل و متعاقب آن کاهش سطح عملکرد و نقص حس عمقی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر استئوآرتریت زانو بود.روش بررسی: تعداد 41 مرد بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو به صورت تصادفی در سه گروه تحت درمان با تمرینات پیلاتس، حرکت درمانی معمولی و کنترل قرار گرفتند. حس عمقی، سطح عملکرد، و ارزیابی شرایط بیماری به ترتیب توسط سیستم بایودکس، اندازه گیری مدت زمان انجام چهار فعالیت عملکردی و پرسشنامه lequesne پیش از اعمال مداخله و پس از 8 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری از آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری 5 درصد استفاده شد.یافته ها: مشخصات دموگرافیک آزمودنی ها در مورد سن و مدت ابتلای به عارضه به صورت (میانگین±انحراف معیار: سن 9/8±1/52 سال، مدت ابتلا 2/11±3/23 ماه ) بود.سطح عملکرد و میزان خطای بازسازی زاویه هدف در هر دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری (001/0>p) بهبود یافت، اما تفاوت بین گروههای تحت درمان معنادار نبود (05/0p>). شاخص lequesne در هر دو گروه تمرینات پیلاتس و حرکت درمانی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری (001/0>p) بهبود یافت، با این حال اثرات روش پیلاتس در بهبود این شاخص به طور معناداری (05/0>p) بیشتر از روش حرکت درمانی بود. نتیجه گیری: تکنیک درمانی پیلاتس می تواند باعث بهبود حس عمقی و ارتقای سطح عملکرد بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو شود. مطالعات بیشتری جهت پی بردن به ساز و کار این نوع تمرینات نیاز است.