تاثیر نوارپیچی مچ پا به روش مولیگان بر تعادل پویا ورزشکاران با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا

مقدمه: مفصل مچ پا بخش آناتومیکی است که در معرض بیشترین آسیب در بین ورزشکاران قرار دارد. ناپایداری مچ پا مسئول %25 همه زمان‌هایی است که ورزشکاران به‌دلیل آسیب نمی‌توانند در فعالیت ورزشی شرکت کنند. کارایی بالینی نوارپیچی در ورزشکاران با ناپایداری مچ پا همچنان در ابهام است. هدف: بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر نوارپیچی مچ پا به‌روش مولیگان بر تعادل پویای ورزشکاران با ناپایداری مزمن مچ پا و ورزشکاران سالم است. روش:32 ورزشکار شامل 16 فرد با ناپایداری مزمن مچ پا (6 زن و 10 مرد، سن؛ 0/3±5/23 سال، قد؛ 3/10±4/175 سانتیمتر، وزن؛ 5/14±60/73 کیلوگرم) با نمره پرسشنامه شاخص‌ ناتوانی پا و مچ پا %62/8±5/74 و نمره پرسشنامه شاخص ورزشی ناتوانی پا و مچ پا %68/7±5/63 و 16 فرد سالم (6 زن و 10 مرد، سن؛ 1/7±81/22 سال، قد؛ 26/12±6/173 سانتیمتر، وزن؛ 4/11±4/66 کیلوگرم) با نمره پرسشنامه شاخص‌ ناتوانی پا و مچ پا %100 و نمره پرسشنامه شاخص‌ ورزشی ناتوانی پا و مچ پا %100 در این مطالعه شرکت کردند. تعادل پویا بوسیله آزمون تعادلی ستاره در جهات داخلی، قدامی–داخلی و خلفی–داخلی قبل و پس از نواربندی به‌شیوه مولیگان، ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی مستقل و همبسته استفاده شد. یافته‌ها: تعادل پویا در گروه سالم در مقایسه با گروه آسیب‌دیده به‌طور معناداری بهتر بود (05/0 ≤ p).کاربرد نوارپیچی باعث بهبود معنادار تعادل پویا (دستیابی در جهات داخلی، قدامی–داخلی و خلفی–داخلی) در دو گروه شد(05/0 ≤ p) (بجز دستیابی در جهت قدامی– داخلی در گروه سالم)(05/0 < p). نتیجه‌گیری: بنابراین، به‌نظر می‌رسد نوارپیچی مچ پا به روش مولیگان می‌تواند تعادل پویا را در ورزشکاران با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا بهبود بخشد.کلمات کلیدی: کشیدگی مچ پا/ تعادل پویا/ نوارپیچی مچ پا