مطالعه تطبیقی سیاست‌گذاری توانبخشی: یک مرور روایتی

هدف براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، اغلب نظام‌های بهداشتی و درمانی در پاسخ به مراقبت‌های بهداشتی و درمانی عمومی و تخصصی به افراد، موفق نبوده‌اند و مهم‌ترین راهکار را تقویت سیاست‌ها و برنامه‌های موجود در راستای پوشش همگانی خدمات توانبخشی و یکپارچه‌سازی آن در نظام سلامت عنوان کرده‌اند. هدف از این مطالعه، مرور اهداف و سیاست‌های حوزه توانبخشی در کشورهای با درآمد متوسط و بالا و مقایسه آن‌ها با ایران بود.روش بررسی مطالعه حاضر یک مرور روایتی با جست‌جوی سیستماتیک بود که در قالب 2 بخش مرور اسناد علمی و برگزاری بحث گروهی متمرکز انجام شد. جامعه آماری، مقالات و اسناد موجود در پایگاه‌های اسکوپوس، پاب‌مد، گوگل‌اسکالر، گوگل، پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران (ایرانداک)، کتب و سایت‌های مرتبط بود. در بخش بحث گروهی متمرکز، افراد صاحب‌ نظر و پیشکسوتان سیاست‌گذاری توانبخشی به‌همراه تیم تحقیق به بحث گروهی راجع به نتایج جست‌وجوها در این زمینه پرداختند. یافته‌ها به‌دلیل عدم هماهنگی خدمات، دسترسی نامناسب، توزیع برنامه‌ریزی‌نشده، نامشخص بودن سطح ارائه خدمات، بی‌توجهی به سطوح ارتقا و پیشگیری سلامت، نبود سیستم ارجاع مشخص، نبود سیستم بیمه مشخص و منابع مالی ضعیف، نیاز به برنامه ملی با رویکرد یکپارچه‌سازی خدمات به‌شدت احساس می‌شود. بررسی برنامه‌ها و اسناد توانبخشی در سایر کشورها به طراحی چارچوب مفهومی مدل خدمات توانبخشی منجر شد که بر سه اصل استوار است: 1) رفع موانع و توسعه دسترسی به خدمات و برنامه‌های سلامت، 2) تقویت و توسعه توانبخشی، فناوری موردنیاز، حمایت مبتنی بر جامعه و خدمات توانبخشی، 3) تقویت جمع‌آوری داده‌های بین‌المللی قابل‌مقایسه درمورد معلولیت و حمایت از تحقیقات درمورد معلولیت و خدمات توانبخشی مرتبط.نتیجه‌گیری برنامه ملی توانبخشی با رویکرد یکپارچه‌سازی خدمات، بستر مناسبی را برای دسترسی عادلانه به خدمات توانبخشی برای همه افراد دارای معلولیت فراهم می‌کند و در این برنامه، نظام سلامت مهم‌ترین مرجع برای رفع این نیازهاست. بنابراین پیشنهاد می‌شود این برنامه سه هدف اصلی را دنبال کند: 1) ارتقای عادلانه سلامت دریافت‌کنندگان خدمات توانبخشی، 2) بهبود پاسخگویی به نیازهای دریافت‌کنندگان خدمات توانبخشی، 3) کاهش خطرات مالی و اجتماعی آن‌ها

a comparative study of rehabilitation policies in selected countries: a narrative review

objective according to the world health organization (who), more than 1 billion people (approximately 15% of world population) live with disability. also, about half of these people lack access to healthcare facilities. therefore, providing timely healthcare services, especially rehabilitation, is of great significance for these people. the goal of the study was to determine the objectives and policies in the field of rehabilitation in middle- and high-income countries and compare them with iran.materials & methods based on available databases, a comprehensive review of documents, papers, and books was performed in the field of rehabilitation related to high- and middle-income countries. results due to a lack of coordinated services, inappropriate access, unplanned distribution, unclear service delivery levels, neglect of health promotion and prevention levels, lack of a transparent referral system, unclear insurance system, and weak financial resources, the need for a national program with a service integration approach is strongly felt. the review of the rehabilitation programs and documents in other countries help us to design a conceptual framework of the rehabilitation service model, which is based on three principles: removing barriers and developing access to healthcare services and programs; strengthening and developing rehabilitation using technology, community-based support, and rehabilitation services; and promoting comparable international data collection on disability and supporting research on disability and related rehabilitation services.conclusion the national rehabilitation program, with a service integration approach, provides a good platform for fair access to rehabilitation services for all people with disability. in this program, the health system is the most important reference to meet these needs. therefore, it is suggested that this program pursue three main objectives: fair promotion of the healthcare services of rehabilitation for recipients, improving the response to the needs of rehabilitation service recipients, and reducing the financial and social risks of service recipients.