بررسی تاثیر برنامه مبتنی بر تلفن همراه بر پریشانی روانشناختی مراقبین خانوادگی بیماران مزمن انسدادی ریوی

هدف بیماری مزمن انسدادی ریوی یکی از شایع‌ترین علل مرگ‌و‌میر در جهان است که به‌علت ماهیت پیشرونده خود منجر به تاثیر بر سطح عملکردی بیماران می‌شود. مشکلات و ناتوانی‌های متعدد ناشی از بیماری منجر به وابستگی این بیماران به مراقبین خانوادگی می‌شود. به دنبال تغییرات ایجادشده در زندگی مراقبین، اغلب مراقبین خانوادگی در معرض پریشانی روان‌شناختی قرار می‌گیرند که منجر به کاهش کیفیت مراقبت ارائه‌شده به بیماران می‌شود. مشارکت دادن مراقبین در آموزش بازتوانی ریوی بیماران، یکی از روش‌های کاهش پریشانی روان‌شناختی است. باتوجه‌به ظهور عصر دیجیتال و محدودیت‌های آموزش حضوری مانند اتلاف زمان و هزینه، برنامه بازتوانی ریوی مبتنی بر تلفن همراه‌ به‌عنوان یکی از روش‌های نوین برای پشتیبانی آموزشی از مراقبین دردسترس است. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه بازتوانی ریوی مبتنی بر تلفن همراه، بازتوانی ریوی بر دیسترس روان‌شناختی مراقبین افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی انجام شده است. روش بررسی این مطالعه یک کارآزمایی در عرصه است که بر روی 70 مراقب خانوادگی افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریوی انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت دردسترس از کلینیک جامع تنفس خورشید انتخاب و پس از بررسی معیارهای ورود، توسط نرم‌افزار مینی مایزیشن به‌صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش از برنامه بازتوانی ریوی مبتنی بر تلفن همراه به‌مدت 6 هفته استفاده کردند. برای گروه کنترل نیز آموزش بازتوانی ریوی حضوری (روتین) به‌صورت 12 جلسه در طی 6 هفته ارائه شد. مراقبین هر 2 گروه به‌مدت 2 بار در هفته از طریق تماس تلفنی پیگیری می‌شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌های اطلاعات جمعیت‌شناختی و پریشانی روان‌شناختی کسلر بود که قبل و بعد از مداخله توسط مراقبین تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 24 و آزمون‌های من ویتنی، کای اسکوئر و تی‌مستقل و زوجی انجام شد. یافته‌ها براساس تحلیل نتایج، دو گروه ازنظر مشخصات جمعیت‌شناختی همگن بودند و اختلاف معناداری بین مشخصات فردی دو گروه وجود نداشت. میانگین سنی مراقبین گروه آزمایش و کنترل به‌ترتیب 14/8±44/1، 13/8±47/7 سال بود. در گروه آزمایش 4/71 درصد مراقبین زن و در گروه کنترل 9/82 درصد مراقبین زن بودند (p>0/05). قبل از مداخله تفاوت معناداری ازنظر متغیر پریشانی روان‌شناختی بین دو گروه آزمون و کنترل نبود (p=0/684)، اما بعد از مداخله بین دو گروه از نظر پریشانی روان‌شناختی تفاوت معنادار بود (0/001= p). میانگین نمره پریشانی روان‌شناختی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله به‌ترتیب 14/97±65/6، 4/5±10/25 بود و کاهش معناداری داشته (p<0/000) و پریشانی روان‌شناختی در گروه کنترل 7/91±15/68، 5/42±14/6 تغییرمعنادار نداشته است (p=0/101).نتیجه‌گیری نتایج این مطالعه بیانگر آن است که آموزش از طریق برنامه بازتوانی ریوی مبتنی بر تلفن همراه در جهت کاهش پریشانی روان‌شناختی مراقبین خانوادگی بیماران مزمن انسدادی ریوی کاربردی می‌باشد. وضعیت روانی مطلوب مراقبین در کیفیت مراقبت ارائه‌شده به بیماران تاثیر دارد، بنابراین استفاده از این روش در آموزش مراقبین بیماران مزمن انسدادی ریوی توصیه می‌شود. 

effect of a mobile training application on psychological distress of family caregivers of patients with chronic obstructive pulmonary disease

objective chronic obstructive pulmonary disease is one of the most common causes of death in the world, which affects the functional level of patients due to its progressive nature. disabilities caused by the disease lead to the dependence of these patients on family caregivers. following the changes in caregivers’ lives, most family caregivers are exposed to psychological distress. involving caregivers in pulmonary rehabilitation training for patients is one of the ways to reduce psychological distress. considering the emergence of the digital age and the limitations of face-to-face training such as time and cost, mobile phone-based applications are available as one of the new methods for providing educational support to caregivers. therefore, this study was conducted with the aim of determining the effect of the pulmonary rehabilitation application on the psychological distress of caregivers of people with chronic obstructive pulmonary disease.materials & methods this study is a field trial conducted on 70 family caregivers of people with chronic obstructive pulmonary disease. the samples were selected as available from the sun breathing comprehensive clinic and after checking the inclusion criteria, they were randomly assigned to intervention and control groups by minimization software. the intervention group used mobile phone-based pulmonary rehabilitation training application for 6 weeks. for the control group, face-to-face pulmonary rehabilitation training (routine) was provided in the form of 12 sessions during 6 weeks. the data collection tool included kessler’s demographic information and psychological distress questionnaires, which were completed by caregivers before and after the intervention. data analysis was done using spss version 24 software and mann-whitney, chi-square and independent and paired t tests.results according to the findings, the two groups were homogeneous in terms of demographic characteristics. the average age of caregivers in the intervention and control groups was (44.1±14.8), (47.7±13.8) years, respectively. in the intervention group, 71.4% were female caregivers and in the control group, 82.9% were female caregivers (p>0/05). before the intervention, there was no significant difference in terms of psychological distress between the test and control groups (p<0.05), but after the intervention, there was a significant difference between the two groups in terms of psychological distress (p=0.001). the average score of psychological distress before and after the intervention in the intervention group was (14.97±6.65) and (10.25±4.50) respectively, and there was a significant decrease (p<0.000), but the psychological distress in the control group was (15.68±7.91). 5.42±14.60) had no significant change (p<0.05). conclusion the results of this study indicate that training through a mobile-based pulmonary rehabilitation application may be useful in reducing the psychological distress of family caregivers of chronic obstructive pulmonary disease. therefore, since the favorable mental state of caregivers has a significant effect on the quality of care provided , it is recommended to use this method in the training of caregivers of chronic obstructive pulmonary disease.