بررسی تعادل استاتیک و دینامیک و ارتباط آن با ترس از زمین خوردن در بیماران دچار استئوآرتریت خفیف تا متوسط زانو

اهداف استئوآرتریت زانو یکی از رایج‌ترین اختلالات سیستم اسکلتی‌عضلانی است که به کاهش تعادل و افزایش خطر زمین خوردن در افراد مبتلا منجر می‌شود. بیمارانی که دچار زمین‌خوردگی می‌شوند، چه دچار آسیب بشوند و یا نشوند، دچار ترس از زمین‌خوردگی مجدد شده و بنابراین فعالیت‌های عملکردی خود را به‌منظور جلوگیری از زمین‌خوردگی مجدد احتمالی محدود می‌کنند. این امر موجب محدود شدن سطح تحرک بیماران، ضعف عضلانی و افزایش خطر زمین خوردن در آینده می‌شود. بررسی ارتباط بین تعادل و ترس از زمین خوردن در بیماران دچار استئوآرتریت زانو می‌تواند به تشخیص مکانیسم ناتوانی و زمین‌خوردگی در این بیماران و نهایتاً یافتن روش درمانی موثر جهت کاهش زمین‌خوردگی ایشان کمک کند. مطالعات پیشین، تعادل بیماران دچار استئوآرتریت زانو را با استفاده از روش‌های بالینی و غالباً در وضعیت ایستایی (ایستاتیک) سنجیده و ارتباط آن را با ترس از زمین‌خوردگی بررسی کرده‌اند. .ضمن آنکه تعادل بیماران طی راه رفتن توسط سیستم‌های ارزیابی تعادل پویا بررسی نشده است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تعادل پویای (دینامیک) بیماران دچار استئوآرتریت زانو در مقایسه با افراد سالم (منحصراً طی راه رفتن و بر‌اساس نوسانات مرکز ثقل بدن) و ارزیابی تعادل ایستایی با استفاده از پارامترهای بیومکانیکال (نوسانات مرکز فشار کف پایی) و و ارتباط آن با ترس از زمین‌خوردگی است. روش بررسی مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی‌توصیفی است. 15 بیمار دچار استئوآرتریت خفیف تا متوسط زانو با میانگین سنی 22/3±50 و 15 فرد سالم که از‌لحاظ متغیرهای مخدوش‌کننده با گروه بیمار تطبیق داده شدند‌، در مطالعه حاضر شرکت کردند. تعادل ایستایی بیماران با استفاده از صفحه نیروی کیستلر و بر‌اساس نوسانات مرکز فشار کف پایی در دو جهت قدامی‌خلفی و داخلی‌خارجی و تعادل پویای بیماران طی راه رفتن و بر‌اساس ارتباط بین مرکز ثقل بدن و سطح اتکای بدن در دو جهت قدامی‌خلفی و داخلی‌خارجی بررسی شد. به‌منظور ثبت متغیرهای تعادل ایستایی و پویا از سیستم آنالیز حرکت مجهز به 7 دوربین و صفحه نیروی کیستلر استفاده شد. همچنین به‌منظور مدل‌سازی سگمان‌های بدن، خروجی نرم‌افزار آنالیز حرکت به نرم‌افزار visual 3d انتقال داده شد. جهت سنجش ترس از زمین‌خوردگی از مقیاس کارآمدی افتادن بین‌المللی استفاده شد. . توزیع نرمال داده‌ها با آزمون شاپیروویلک بررسی شد. به‌منظور مقایسه تعادل بیماران و افراد سالم از آزمون تی 2 نمونه مستقل و جهت بررسی ارتباط بین پارامترهای تعادل ایستایی و پویا و ترس از زمین‌خوردگی از ضریب همبستگی پیرسون ‌استفاده شد. یافته‌ها مطالعه حاضر نشان داد بیماران دچار استئوآرتریت زانو طی ایستادن و راه رفتن تعادل کمتری نسبت به افراد سالم دارند (0/05>‌p). همچنین براساس نتایج، ارتباط مستقیمی بین نوسانات مرکز فشار کف پایی در جهت قدامی‌خلفی و ترس از زمین‌خوردگی وجود دارد، هرچند این ارتباط از‌لحاظ آماری معنادار نبود (p=0/123 و r=0/416). همچنین ارتباطی بین دیگر پارامترهای مرکز فشار بدن و مقیاس مقیاس بین‌المللی کارآمدی افتادن حاصل نشد (p=0/05 و r=0). ارتباط بین نوسانات مرکز ثقل بدن در جهت قدامی‌خلفی و داخلی‌خارجی و مقیاس بین‌المللی کارآمدی افتادن به ترتیب برابر با 0/309 و 0/123- تعیین شد و این ارتباط از لحاظ آماری معنادار نبود (0/05>‌p). نتیجه‌گیری بر‌اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر، ارتباط معناداری بین متغیرهای تعادل ایستایی و پویای افراد دچار استئوآرتریت خفیف تا متوسط زانو (بر‌اساس متغیرهای مرکز فشار کف پایی و مرکز ثقل بدن) و مقیاس ترس از زمین‌خوردگی وجود ندارد. بنابراین به نظر می‌رسد به‌منظور بهبود توانایی‌های عملکردی این بیماران، درمانگر باید بر دیگر پارامترهای اثرگذار بر زمین‌خوردگی مثل کاهش درد، بهبود قدرت عضلانی و حس عمقی تمرکز کند. پیشنهاد می‌‌شود مطالعات آینده دامنه‌های سنی بیشتری از افراد سالمند را ارزیابی کند و علاوه بر بررسی هم‌زمان فاکتورهای موثر بر زمین‌خوردگی بیماران ( همچون درد، حس عمقی، بینایی، قدرت عضلاتی)، تعادل را هم بر‌اساس تست‌های آزمایشگاهی و هم ارزیابی‌های بالینی بسنجد. 

evaluation of static and dynamic stability and its relationship with fear of falling in patients with mild to moderate knee osteoarthritis

objective knee osteoarthritis is one of the most common musculoskeletal disorders affecting balance. it is also a risk factor for falling in older people. people with a history of falling, whether being injured or not, acquire a fear of potential falling, so they limit their functional activities, leading to decreased mobility, muscle weakness, and increased risk of falling in the future. evaluating the relationship between balance and fear of falling in these patients can detect the disability mechanisms and falling and also help find more effective therapeutic methods for these patients. some previous studies evaluated the stability of patients by clinical methods in static situations and related it to fear of falling. however, the walking stability of patients was not assessed by laboratory-based systems in previous studies. therefore, we aimed to evaluate dynamic (during walking and based on the center of mass sways) and static stability (based on the center of pressure sways) and their relationship with falling risk in patients with knee osteoarthritis.materials & methods this is a descriptive cross-sectional study. a group of 15 subjects with mild to moderate knee osteoarthritis with a mean±sd age of 50±3.22 years and 15 normal subjects with comparable age, height, and weight participated in this study. the subjects’ standing stability was evaluated using a kistler force plate based on mediolateral (ml) and anteroposterior (ap) displacements of the center of pressure. also, the dynamic stability of the subjects was evaluated during walking and based on the center of mass-base of support relationship in ap and ml directions. kinematic data were collected using a motion analysis system with 7 high-speed cameras and a kistler force plate. to model the body segments, the output of qualisys track manager software was exported to visual 3d software. fear of falling was assessed by the native version of the fall efficacy scale (fes-i). the normal distribution of data was checked by the shapiro-wilk test. the independent samples t-test was used to compare the stability of patients and normal subjects. the pearson correlation coefficient was used to evaluate the relationships between static and dynamic stability parameters and fear of falling in patients with knee osteoarthritis.results patients with knee osteoarthritis had less stability during standing and walking than healthy subjects (p<0.05). moreover, based on the results of this study, there was a linear relationship between the center of body pressure (cop) excursions in the ap direction and the fear of falling scale. still, it was not significant (r=0.416, p=0.123), and there was no correlation between the other cop parameters with fes (r=0, p>0.05). the correlations between mean center of mass (com) excursion in ap and ml directions and fes were 0.309 and -0.123, respectively; however, these correlations were also not statistically significant (p>0.05).conclusion based on the results of this study, there is no significant relationship between static and dynamic stability of the patients with mild to moderate knee osteoarthritis (based on cop-com variables) and the fall efficiency scale. so, it seems that to improve these patients’ functional abilities, and the therapists must focus on the other parameters that affect the falling, such as reducing pain, improving proprioception, and enhancing muscle strength. it is suggested that future studies include a more varied age range of elderly people and evaluate all contributing factors in falling of patients with knee osteoarthritis (such as pain, proprioception, vision, and muscle strength) and also evaluate the stability of patients with both laboratory-based and clinical tests.