بررسی تاثیر فوری 2 نوع اسپیلنت شست دست بر درد، قدرت گرفتن و عملکرد دستی افراد مبتلا به تنوساینوویت دکورون: یک مطالعه متقاطع

اهداف: جلوگیری از خم شدن مفاصل شست به بهبود تنوساینویت دکورون کمک می‌کند. بنابراین در بی‌حرکتی با اسپیلنت، شست در وضعیت ابداکشن قرار می‌گیرد. حرکت ابداکشن شست می‌تواند شامل دور شدن از کف دست (ابداکشن پالمار) و یا دور شدن از انگشتان (ابداکشن رادیال) باشد که در 2 صفحه حرکتی متفاوت انجام می‌شوند. براساس دانش نویسندگان، در مطالعات پیشین نیز مشخص نشده است که کدام وضعیت ابداکشن برای شست می‌تواند بهبود و عملکرد بهتری را برای استفاده‌کنندگان در پی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر فوری اسپیلنت‌های ابداکشن پالمار و ابداکشن رادیال بر میزان درد، قدرت گرفتن و عملکرد دست در افراد مبتلا به تنوساینویت دکورون است. روش بررسی: در یک مطالعه شبه‌تجربی، 30 نفر (24 خانم) داوطلب از میان افراد مبتلا به تنوساینویت دکورون که به مراکز بالینی مراجعه می‌کردند به‌صورت نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در 3 حالت مطالعه (شامل بررسی بدون اسپیلنت، با اسپیلنت ابداکشن پالمار و با اسپیلنت ابداکشن رادیال) قرار می‌گرفتند. اسپیلنت‌های مطالعه از نوع ترمو پلاستیکی پیش‌ساخته بودند که براساس اندازه‌گیری برای شرکت‌کنندگان استفاده می‌شد. این اسپیلنت‌ها دارای ارتفاعی تا دو‌سوم ساعد بودند و جهت بی‌حرکت کردن مفاصل کارپو متاکارپال و متاکارپو فالنژیال شست طراحی شده بودند، ولی حرکات مفصل اینترفالنژیال درون آن‌ها آزاد بود. یکی از اسپیلنت‌ها شست را در وضعیت ابداکشن پالمار و دیگری شست را در وضعیت ابداکشن رادیال نگهداری می‌کرد. پیامدهای مطالعه به‌صورت تاثیر فوری پس از دریافت هر مداخله و طی 1 جلسه بررسی و اندازه‌گیری می‌شد. پیامدهای مدنظر شامل بررسی میزان درد، قدرت گرفتن و عملکرد دست بود که به ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد، دینامومتر گریپ و پینچ و سنجش زمان آزمون جبسون-تیلور اندازه‌گیری می‌شد. تحلیل داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس داده‌های تکراری و استفاده از نسخه 16 نرم‌افزار spss انجام شد. یافته‌ها: تمام شرکت‌کنندگان ارزیابی‌های مطالعه را تکمیل کردند. نتایج نشان داد شدت درد، قدرت گرفتن و عملکرد دست با پوشیدن اسپیلنت اسپایکای شست به‌صورت معناداری نسبت به حالت بدون اسپیلنت کاهش پیدا کرد (0/05>p). شدت درد حین گرفتن اشیا با اسپیلنت ابداکشن پالمار کمتر از اسپیلنت ابداکشن رادیال بود. میزان کاهش قدرت گرفتن اشیا به‌صورت گریپ، پینچ لترال و پالمار در اسپیلنت ابداکشن پالمار کمتر از اسپیلنت ابداکشن رادیال بود (0/05>p). 2 نوع اسپیلنت تفاوت معناداری در کند کردن عملکرد دست در آزمون جبسون-تیلور نداشتند (0/05>p). نتیجه‌گیری: قرار دادن شست در وضعیت ابداکشن پالمار درون اسپیلنت باعث کاهش موثرتر درد ضایعه شده و برای گرفتن اشیا در دست و بین انگشتان مناسب‌تر است.

studying the immediate effects of two types of thumb splints on the pain, grip strength, and hand function in people with de quervain tenosynovitis

objective: the prevention of thumb joints flexion help cure de quervain tenosynovitis. the thumb, therefore, is being immobilized in the abduction position by splinting. thumb abduction can be away from the palm (palmar abduction) or from the fingers (radial abduction), which are done in two different planes. to the authors’ knowledge, the literature has not specified which kind of thumb abduction has better treatment outcomes and functions. this study aimed to compare the immediate efficacy of palmar abduction and radial abduction splinting on the severity of pain, handgrip, palmar and lateral pinch strength, and hand function in people with de quervain tenosynovitis.materials & methods: in this quasi-experimental study, 30 volunteer patients (24 females) with de quervain tenosynovitis referred to clinical centers were selected via convenience sampling. the participants were randomly assigned to three study groups (without the splint, palmar abduction splint, and radial abduction splint). the splints’ height was two-thirds of the elbow. the splints were designed to immobilize the carpometacarpal and metacarpophalangeal joint of the thumb but allow the interphalangeal joint to move. one splint immobilizes the thumb in palmar abduction, while another immobilizes the thumb in radial abduction. the outcomes were studied and measured immediately after the intervention and in a single session. the intended outcomes included pain severity, handgrip strength, palmar and lateral pinch strength, and hand function measured with a visual analog scale, hand dynamometers, and the jebsen-taylor test, respectively. the repeated measures analysis of variance was performed for statistical analysis using spss software, version 16.results: all participants completed all study assessments. the results showed a significant reduction of pain, handgrip strength, lateral and palmar pinch, and hand function after using a thumb splint compared to without the splint condition (p<0.05). the pain severity in gripping objects was lower after using a palmar abduction splint than the radial abduction splint. also, the strength reduction in taking objects by gripping, lateral pinch, and palmar was lower after using the palmar abduction splint than the radial abduction splint (p<0.05). still, both splints were not significantly different in slowing the hand function in the jebsen-taylor test (p>0.05).conclusion: the positioning of the thumb in palmar abduction with splinting could be more effective for pain reduction and manipulation of objects with the hand and fingers.