بررسی تکرارپذیری آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی: اعصاب مدین، رادیال و اولنار

هدف: در ارزیابی اعصاب محیطی، از آزمون‌های نوروداینامیک جهت ارزیابی حساسیت مکانیکی عصب استفاده ‌می‌شود. با وجود این، در ارتباط با تکرارپذیری آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی، به‌ویژه برای اعصاب رادیال و اولنار، اطلاعات بسیار کمی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تکرارپذیری آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی شامل اعصاب مدین (میانه)، رادیال و اولنار بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده، 25 شرکت‌کننده بدون علامت، با دامنه سنی 19 تا 45 سال، شرکت داشتند. تکرارپذیری هریک آزمون‌های نوروداینامیک اعصاب میانه، رادیال و اولنار بررسی شد. آزمون‌های نوروداینامیک را 2 آزمونگر در 2 جلسه، با فاصله 24 ساعت انجام دادند. در طی انجام آزمون‌های نوردینامیک، شرکت‌کنندگان لحظات شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد در ناحیه قدامی آرنج و ساعد (برای عصب میانه)، در ناحیه خلفی خارجی آرنج و ساعد (برای عصب رادیال) و ناحیه داخلی ساعد (برای عصب اولنار) را گزارش کردند. در نقطه شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد، با استفاده از گونیامتر مکانیکی، زاویه اکستنشن آرنج (برای آزمون اعصاب مدین و رادیال) و زاویه ابداکشن شانه (برای آزمون عصب اولنار) اندازه‌گیری شد. دامنه بین این 2 نقطه، جهت بررسی تکرارپذیری محاسبه شد. به‌منظور بررسی تکرارپذیری نسبی و تکرارپذیری مطلق، به‌ترتیب، ضریب هم‌بستگی درون‌رده‌ای و خطای استاندارد اندازه‌گیری محاسبه شد. با استفاده از آزمون تی‌تست، تفاوت در میانگین اندازه‌گیری‌های انجام شده محاسبه شد. یافته‌ها: در تکرارپذیری یک جلسه و بین 2 جلسه، اختلاف معناداری بین میانگین اندازه‌گیری‌های 2 آزمونگر یافت نشد. تکرارپذیری درون‌آزمونگر 1 و آزمونگر 2 به‌ترتیب برای عصب میانه 0/94 درصد (°2: خطای استاندارد اندازه‌گیری)٬ 0/89 درصد (°2/85: خطای استاندارد اندازه‌گیری)٬ برای عصب رادیال 0/56 درصد (°6/36: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و 0/93درصد (°1/82: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، و برای عصب اولنار 0/42 درصد (°3/27: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و 0/79 درصد (°1/42: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. تکرارپذیری بین 2 آزمونگر در یک جلسه برای عصب مدین 0/84 درصد (°3/44: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، برای عصب رادیال 0/54 درصد (°6/1: خطای استاندارد اندازه‌گیری) و برای عصب اولنار 0/55 درصد (°2/75: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. تکرار‌پذیری بین 2 آزمونگر در 2 جلسه برای عصب مدین 0/97 درصد (°1/43: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، برای عصب رادیال 0/69 درصد (°5/06: خطای استاندارد اندازه‌گیری)، و برای عصب اولنار 0/51 درصد (°2/8: خطای استاندارد اندازه‌گیری) بود. نتیجه‌گیری: آزمون‌های نوروداینامیک اندام فوقانی و اندازه‌گیری دامنه بین لحظات شروع احساس درد کششی و واضح شدن آن (درد زیر بیشینه) از تکرارپذیری متوسط تا عالی برخوردارند. بنابراین می‌توان از این آزمون‌های بالینی در ارزیابی‌های تشخیصی و بررسی اثرات روش‌های درمانی استفاده کرد. همچنین آزمون نورودینامیک عصب میانه، نسبت به آزمون‌های نوردینامیک اعصاب رادیال و اولنار، تکرارپذیری نسبی بالاتری دارند. 

reliability of upper limb neurodynamic tests: median, radial, and ulnar nerves

objective: upper limb neurodynamic tests are used to evaluate the mechanical sensitivity of the peripheral nerves. however, very little is known about the reliability of upper limb neurodynamic tests, especially for the radial and ulnar nerves. this study aimed to evaluate the reliability of neurodynamic tests of the upper extremities to test median, radial, and ulnar nerves. materials & methods: in this observational cross-sectional study, 25 asymptomatic subjects aged 19-45 years participated. they were selected using simple non-random sampling. then two examiners performed the neurodynamic tests on them on two successive days. the goal was to assess the reliability of median, radial, and ulnar neurodynamic tests. during the neurodynamic tests, the participants reported the initial stretching pain and the moment of submaximal pain (substantially obvious pain) in related areas of the nerve distribution, including the anterior side of the elbow and forearm for the median nerve, posterolateral aspect of the elbow and forearm for radial nerve, and medial side of elbow and forearm for the ulnar nerve. at the starting point of painful stretching and the submaximal pain, the angle of elbow extension (for median and radial nerve tests) and shoulder abduction angle (for ulnar nerve test) were measured using a mechanical goniometer. the range between these two points was used to analyze the reliability. the intraclass correlation coefficient (icc) and the standard error of measurement (sem) were calculated to examine the relative and absolute reliability, respectively. using t-test, the difference in the mean of the measurements was calculated.results: no significant difference was found between the mean measurements of the two testers in intra-session and inter-session reliability. for examiners 1 and 2, was obtained 0.94 (sem:2ο) and 0.89 (sem:2.85ο) for the median nerve, 0.56 (sem:6.36˚ ) and 0.93 (sem:1.82ο) for radial nerve, and 0.42 (sem:3.27ο) and 0.79 (sem:1.42ο) for the ulnar nerve. inter-tester intra-session reliability was obtained at 0.84 (sem: 3.44ο), 0.54 (sem: 6.1ο), and 0.55 (sem: 2.75ο), respectively, for median, radial, and ulnar nerves. inter-tester inter-session reliability was obtained at 0.97 (sem:1.43ο), 0.69 (sem:5.06ο), and 0.51 (sem: 2.8˚ο), respectively, for median, radial, and ulnar nerves.conclusion: the upper limb neurodynamic tests and measurement of the range between the onset of stretching pain and the point of submaximal pain have moderate to excellent reliability. therefore, these clinical tests can be used in diagnostic evaluations and treatment interventions. also, the median nerve neurodynamic test has higher relative reliability than radial and ulnar nerve neurodynamic tests.