مقاله پژوهشی تولید ساختارهای دستوری پی-لارسپ در کودکان با / بدون آسیب شنوایی

اهداف: علیرغم کلیه‌ی پیشرفت‌هایی که در حیطه‌ی تقویت صدا و غربالگری شنوایی نوزادان و مداخلات زودهنگام اتفاق افتاده است، هنوز نگرانی‌هایی در مورد مهارت‌های زبانی در کودکان با آسیب‌های شنوایی خفیف تا شدید وجود دارد. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی وضعیت کمی و کیفی تکواژهای تصریفی، ساختارهای بند و عبارت و نیز میانگین طول گفته در کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید و کودکان با شنوایی بهنجار انجام گرفت.مواد و روش‌ها: به روش آسان و دسترس، 88 کودک با شنوایی بهنجار، بین سنین 2 تا 5 سال و 10 کودک با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید با سن 6 سال در مطالعه شرکت نمودند. گفتاردرمانگران نمونه‌های زبانی را در بافت بازی آزاد جمع‌آوری و سپس بر اساس پیلارسپ نسخه‌نویسی و تقسیم‌بندی کردند. سپس در 100 واحد قابل تجزیه، 14 تکواژ تصریفی و کلیه بندها و عبارات شناسایی و شمارش شد.نتایج: در بخش مقایسه کمی، کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در مقایسه با کودکان 45 ساله با شنوایی بهنجار به صورت معنی‌داری از تعداد تکواژ تصریفی کمتر (p = 0.004)، فعل/ متمم + ضمیر شخصی (p = 0.009) و پیشوند /می/ به عنوان نشانگر تصریف زمان (p = 0.025)، میانگین طول گفتهتکواژ/واحد قابل تجزیه (p = 0.003) و ساختارهای بند مرحله پنجم (p = 0.002) استفاده کرده بودند. همچنین، گروه با آسیب‌شنوایی به صورت معنی‌دار درصد بالاتری از گفته‌های تک‌کلمه‌ای (p = 0.001) را در مقایسه با گروه 45 ساله با شنوایی بهنجار در گنجینه‌ی ساختواژینحوی[1] خود داشت. در بخش کیفی، در حالیکه انواع بندهای مورد استفاده در کودکان با آسیب‌شنوایی مشابه گروه 23 ساله با شنوایی بهنجار بود اما انواع تکواژهای تصریفی که به شاخص تولید رسیده بود حتی از همین گروه نیز محدودتر بود.نتیجه گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد که کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در مقایسه با کودکان کم‌سن‌تر با شنوایی بهنجار در جنبه‌های دستور زبان فارسی تاخیر نشان می‌دهند. کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در تعامل از بندهای ساده‌تر، تعداد تکواژهای تصریفی کمتر با تنوع محدودتر، تعداد محدودتر بندها و عبارات، درصد بیشتری گفته‌های تک‌کلمه‌ای و میانگین طول گفته‌ی کمتر استفاده نمودند. بنابراین، پایش مداوم مهارت‌های دستوری در این کودکان با توجه به خطر موجود برای مشکلات زبانی توصیه می‌شود.

Production of Persian Morphosyntactic Structures Based on P-LARSP: Comparing Children With/Without Hearing Loss

Objective Despite all advancements in hearing amplification, screening, and interventions, concerns still exist about the language outcomes in children with mild to severe hearing loss. The present study aimed to investigate the production of inflectional morphemes, phrase, and clause structures of children with Moderately Severe Hearing Loss (MSHL) and compare with those of the children with Normal Hearing (NH).Materials Methods The study participants were 88 NH children, aged 25 years, and 10 MSHL children, aged 56 years. They were recruited by a convenient sampling method. Speech therapists collected language samples in a free play context of the study children, and then the language samples were transcribed and segmented according to PLARSP (language assessment, remedy, and screening procedure). Of 100 analyzable units, the speech therapists identified, allocated, and counted 14 inflectional morphemes and all clause and phrase structures in each language sample.Results Children with MSHL used significantly fewer numbers of inflectional morphemes (P=0.004), verb/complement+personal pronoun (P=0.009), and prefix/mi/as a tense marker (P=0.025), lower mean length of morpheme/analyzable utterances (P=0.003), higher percentages of oneword utterances (P=0.001), and lower numbers of clause structures in stage V (P=0.002) compared with NH children aged 45 years. While the types of clause structures in children with MSHL were similar to those in NH children aged 2436 months. However, the types of produced inflectional morphemes were restricted compared with all groups of children with NH.Conclusion The present study revealed that children with MSHL are behind younger children with NH in grammatical aspects of the Persian language. They used simpler clauses, limited numbers, and types of inflectional morphemes, as well as clause and phrase structures, and mainly relied on oneword utterances. Continued monitoring of grammatical outcomes is warranted, considering that children who are MSHL are at increased risk for language problems.