بررسی رابطه و نقش پیش‌بینی‌کننده عوامل محیطی بر مشارکت کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک: یک مطالعه اولیه

اهداف: اختلال طیف فلج مغزی، شایع‌ترین ناتوانی حرکتی دوران کودکی و یک وضعیت رشدی عصبی است که در مراحل اولیه زندگی شروع شده و در تمام طول زندگی ادامه دارد. علاوه بر مشکلات حرکتی که بر میزان مشارکت کودک دارای اختلال طیف فلج مغزی تاثیرگذار است، محیط نیز می‌تواند میزان این مشارکت را کاهش یا افزایش دهد. هدف این مطالعه بررسی رابطه و نقش پیش‌بینی‌کننده عوامل محیطی بر میزان مشارکت کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک بود.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، جامعه مورد مطالعه کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی و والدین آنان بودند که از میان آن‌ها، 116 کودک دایپلژی اسپاستیک و والدین آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس در سال‌های 1396-1397 در کلینیک‌های کاردرمانی استان‌های تهران، مازندران و البرز انتخاب شدند. از والدین خواسته شد پرسش‌نامه اروپایی محیط کودک و پرسش‌نامه عادات زندگی که به ترتیب به منظور سنجش عوامل محیطی و مشارکت کودکشان بود را تکمیل کنند. از سیستم طبقه‌بندی عملکرد حرکتی درشت برای سطح‌بندی عملکرد حرکتی درشت و توانایی راه رفتن و از مقیاس سطح‌شناختی اسپارکل، برای تخمین سطح هوشی استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی نرم‌افزار spss نسخه 22 به منظور تحلیل نتایج استفاده شد.یافته‌ها: 23.3 درصد از این کودکان در سطح یک، 6. 27 درصد در سطح دو، 9. 31 در سطح سه و 2. 17 درصد در سطح چهار سیستم طبقه‌بندی حرکات درشت قرار داشتند. 7. 89 درصد کودکان دارای سطح هوشی بالای 75 و 3. 85 درصد این کودکان فاقد تشنج بودند. تمامی بخش‌ها و خرده‌مقیاس‌های عوامل محیطی با مشارکت، همبستگی معناداری داشتند (01 .0>‌p). بخش محیط فیزیکی دارای بالاترین همبستگی با مشارکت بود (01 .0>r=0.811 ، p). در مدل رگرسیونی خطی، بخش محیط فیزیکی (01. 0>b=0.475 ، p) و نگرش (05. 0>b=0.285 ، p) در پیش‌بینی مشارکت نقش داشتند (71. 0=r2).نتیجه‌گیری: محیط فیزیکی علاوه بر همبستگی خوب با مشارکت اجتماعی در کودکان دارای اختلال طیف فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک به همراه نگرش، جزو عوامل پیش‌بینی‌کننده میزان مشارکت نیز هستند؛ بنابراین با انجام تطابقات محیطی در خانه، جامعه، مدرسه و خصوصاً حمل و نقل می‌توان بر میزان مشارکت کودکان دایپلژی اسپاستیک افزود.

Relationship of Environmental Factors With Social Participation of Children With Cerebral Palsy Spastic Diplegia: A Preliminary Study

Objective: Cerebral palsy Spastic Diplegia (CPSD) is the most common motor disability in childhood. It is a neurodevelopmental condition beginning early in life and continues throughout life. In addition to mobility problems, the environment can also affect the CPSD children rsquo;s social participation. This study aims to investigate the relationship of environmental factors with the social participation of children with CPSD.Materials Methods: This crosssectional study was conducted on 116 parents of children with CPSD referred to the occupational therapy clinics in Tehran, Mazandaran, and Alborz provinces of Iran in 20182019. They were recruited using a convenience sampling method. Parents completed the European Child Environment Questionnaire (ECEQ) and the life habit questionnaire to assess their perception of the environmental factors and their children rsquo;s participation, respectively. The Gross Motor Function Classification SystemExpanded and Revised (GMFCSE R) was initially used to classify the gross motor function (walking ability) of the children with cerebral palsy living in Europe (The SPARCLE project). We used it to estimate cognitive levels in children. The Pearson correlation coefficient and linear regression of SPSS version 22 were used to analyze the results.Results: Based on the GMFCSE R classification, 23.3% of children were at level I, 27.6% at level II, 31.9% at level III, and 17.2% at level IV. Moreover, 89.7% of the children had an IQ>75, and 85.3% had no seizures. All domains and subdomains of ECEQ had significantly correlated with social participation (P<0.01), where the physical environment had the highest correlation (r=0.811, P<0.01). Based on the linear regression model, physical environment ( beta;=0.475, P<0.01) and attitudinal environment ( beta;=0.285, P<0.05) were the predictors of social participation (adjusted R2=0.71).Conclusion: Physical and attitudinal environments are predictors of social participation in children with CPSD. Environmental modifications and adaptations at home, community, school, and especially transportation system can increase the social participation of these children.