اثر ترتیب تمرین موازی به همراه تحریک الکتریکیِ عضلانی بر عملکرد جسمانی زنان سالمند جوان

اهداف: سالمندی یکی از مراحل زندگی است که به دلیل شرایط ویژه این دوره از زندگی، نیاز به توجه ویژه دارد. کم‌تحرکی و ضعف عضلانی ناشی از سالخوردگی از عوامل مهم کاهش آمادگی جسمانی و عملکردی سالمندان هستند که می‌توانند کیفیت زندگی آن‌ها را کاهش دهد. از طرفی تحریک الکتریکی عضلانی (ems) یکی از شیوه‌های مدرن تمرینی است که می‌تواند برای افراد کم‌توان مانند سالمندان مناسب باشد. همچنین ترتیب تمرین در تمرینات موازی یکی از متغیرهای تمرین است که می‌تواند بر سازگاری‌های ایجادشده در اثر تمرین موثر باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر ترتیب تمرین در تمرینات موازی به همراه ems بر عملکرد حرکتی زنان سالمند است.روش بررسی: در تحقیق نیمه‌تجربی حاضر که به صورت یک‌سوکور انجام شد، پنجاه زن سالمند سالم داوطلب با دامنه سنی 70-60 سال به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به گروه‌های (هر گروه ده نفر) تمرین هوازی مقاومتی به همراه ems، تمرین مقاومتی هوازی به همراه ems، تمرین چرخشی (تغییر اولیت به صورت تناوبی در جلسات تمرین) به همراه ems، چرخشی و کنترل (بدون تمرین) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل دوازده هفته تمرین و سه جلسه تمرین در هفته بود. هر جلسه تمرین شامل سه مرحله گرم کردن (15-10 دقیقه، تمرینات اصلی (20 دقیقه) و سرد کردن (10 دقیقه) بود. برنامه تمرین اصلی شامل 20 دقیقه تمرینات ترکیبی موازی بود که به صورت دو مرحله 10‌دقیقه‌ای با استراحت 53 دقیقه‌ای بین مراحل تمرین اجرا شد. تمرینات ایروبیک با شدت 70-50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و تمرینات مقاومتی با استفاده از تمرینات با وزن بدن و کش‌های الاستیک برای گروه‌های عضلانی مختلف انجام شد. برنامه تمرین از نظر حجم و شدت برای همه گروه‌ها یکسان بود، تنها تفاوت در ترتیب تمرین و ارائه ems بود. قدرت عضلات بالاتنه و پایین‌تنه به ترتیب با آزمون پرس سینه و اکستنشن زانو نشسته، حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max) با آزمون یک مایل پیاده‌روی راکپورت، استقامت عضلانی با آزمون 2 دقیقه گام برداشتن درپجا و توان پایین‌تنه با آزمون راه رفتن روی سطح شیب‌دار در دو مرحله قبل و پس از مداخله تحقیق اندازه‌گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون‌های‌های تی وابسته و تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 و سطح معنی‌داری (0/05 ≥‌p) انجام شد.یافته‌ها: پس از دوره تمرین، افزایش معنی‌داری در همه متغیرهای وابسته اندازه‌گیری‌شده نسبت به مقادیر پایه مشاهده شد (0/001>p). افزایش معنی‌داری نیز در سطح vo2max، قدرت بالاتنه و پایین‌تنه و استقامت عضلانی در همه گروه‌های آزمایش نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/001>p). اما توان پایین‌تنه فقط در گروه‌های آزمایش به همراه ems نسبت به گروه کنترل معنی‌دار بود (0/01>‌p). تغییرات vo2max و قدرت پایین‌تنه در گروه‌های آزمایش به همراه ems به صورت معنی‌داری نسبت به گروه بدون ems بیشتر بود (0/01>p). همچنین قدرت بالاتنه و استقامت عضلات پایین‌تنه در گروه با اولویت تمرین مقاومتی به همراه ems نسبت به گروه ترکیبی بدون ems بیشتر بود (0/01>p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌ توان گفت که تمرینات ترکیبی موازی روش مفیدی در ارتقای آمادگی جسمانی و عملکرد جسمانی زنان سالمند است و استفاده از ems می‌تواند موجب افزایش اثر سازگاری ‌های حاصل از تمرین به‌خصوص توان پایین‌تنه در سالمندان باشد و می ‌تواند از عوارض مرتبط با ضعف عضلانی جلوگیری کند. از طرفی ترتیب تمرین با اولویت تمرین مقاومتی می‌ تواند بر افزایش اثر تمرین بر متغیرهای قدرت عضلات بالاتنه و استقامت عضلانی موثر باشد، ولی بر قدرت عضلات پایین‌تنه، استقامت قلبی‌تنفسی و توان پایین‌تنه اثر معنی‌داری ندارد.

Effect of Concurrent Training Order With Electromyostimulation on Physical Performance in Young Elderly Women

Objective: Aging is one of the stages of life that needs special attention due to the special conditions of this period of life. Inactivity and myasthenia due to aging are important factors in reducing the physical and functional activities in the elderly, which can affect their quality of life. On the other hand, electromyostimulation (EMS) is one of the modern training methods that can be suitable for disabilities in the elderly. Also, the training sequence in concurrent training is one of the variables of training that can affect its adaptations. This study aimed to compare the effect of exercise sequence in concurrent training with EMS on the motor performance of elderly women.Materials Methods: In this semiexperimental singleblinded study, 50 healthy elderly female volunteers, age range of 6070 years, were selected by random sampling divided randomly into the following groups (each group of 10 people): Aerobicresistance training with EMS, resistanceaerobic exercise with EMS, rotational exercise (change of priority periodically in training sessions) with EMS, and rotational and control (without training) groups. The training protocol consisted of twelve weeks of exercise, three sessions per week, and each session three stages of warmup (1015 minutes), main exercises (20 minutes) and cooling (10 minutes). The main training program consisted of 20 minutes of parallel combination exercises, which were two 10minute steps with a 35 minute intervals. Aerobic exercises were performed with the intensity of 70%50% of maximum oxygen consumption and resistance exercises using body weight and elastic bands for different muscle groups. The training schedule was the same for all groups in terms of volume and intensity, with the only difference being in the exercise sequence and EMS presentation. Strength of the upper and lower torso muscles were measured with chest press and seated leg extension, respectively, maximum oxygen consumption (VO2 max) with a onemile Rockport walking test, muscular endurance with a 2minute marching on a spottest and lower torso strength with a walking test on the slope in two stages before and after the intervention. Statistical analysis was performed using dependent ttests and Covariance Analysis (ANCOVA) and Bonferroni post hoc test using SPSS software V. 22 and P ge;0.05 was considered statistically significant.Results: Significant increase was observed in all measured dependent variables relative to the baseline values (P<0.001). In the study of intergroup changes, a significant increase was observed in VO2 max level, upper and lower torso strength, and muscular endurance in all of the intervention groups compared to the control group (P<0.001), but lower torso strength was significant only in the intervention groups with EMS compared to the control group (P<0.001). VO2 max changes and the lower torso strength in training groups with EMS were significantly higher than the groups without EMS (P<0.01). Also, the upper torso strength and the endurance of the lower torso muscles in the group with the priority of resistance training with EMS were higher than the combination group without EMS (P<0.01).Conclusion: Based on the results, it can be said that combined concurrent exercises are a useful method in promoting physical fitness and physical performance of elderly women, and the use of EMS can increase the effectiveness of adaptations resulting from exercise, especially lower torso strength in the elderly and can prevent complications associated with myasthenia. On the other hand, the training sequence with the priority of resistance training can be effective in increasing the effect of exercise on the variables of upper torso muscle strength and muscular endurance, but it does not have a significant effect on lower torso strength, cardiorespiratory endurance and lower torso strength.