تاثیر یک برنامه تمرینی اصلاحی مبتنی بر ثبات اسکاپولا بر چرخش فوقانی اسکاپولا و ریتم اسکاپولوهومرال در ورزشکاران بسکتبال با ویلچر دارای سندرم چرخش تحتانی دوطرفه اسکاپولا

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک برنامه تمرینی اصلاحی مبتنی بر ثبات اسکاپولا بر چرخش رو به بالای اسکاپولا و ریتم اسکاپولاهومرال در ورزشکاران بسکتبال با ویلچر با سندرم چرخش پایینی دوطرفه اسکاپولا بود.روش بررسی: با توجه به شرایط تحقیق 24 ورزشکار بسکتبالیست با ویلچر و دارای ضایعه نخاعی به طور هدفمند در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا هشت بازیکن از هر کلاس ورزشی (کلاس ورزشی 1تا 1/5، کلاس ورزشی 2 تا 2/5 و کلاس ورزشی 3 تا 4/5) انتخاب شدند. سپس از هر کلاس ورزشی به طور تصادفی چهار نفر در هر گروه (دوازده نفر کنترل با میانگین و انحراف استاندارد سن ‌11±43/23 سال و 12 نفر آزمایش با میانگین و انحراف استاندارد سن 5/08 ±39/08 سال) قرار گرفتند. بدین‌ترتیب در گروه کنترل و آزمایش به تعداد مساوی از سه کلاس ورزشی حضور داشتند. ورزشکاران بسکتبال با ویلچر، بازیکنان حرفه‌ای در لیگ شهر مشهد بودند. شرکت‌کنندگان بر اساس کلاس‌بندی فدراسیون بین‌المللی بسکتبال با ویلچر (iwbf) و همچنین کلاس‌بندی ورزشی مربوطه از فدراسیون ورزشی جانبازان و معلولین جمهوری اسلامی ایران (irisfd) طبقه‌بندی شده بودند. از دو اینکلاینومتر دیجیتال برای اندازه‌گیری چرخش رو به بالای اسکاپولا و ریتم اسکاپولوهومرال در وضعیت‌های استراحت و زوایای 45، 90 و 135 درجه آبداکشن شانه در سطح اسکاپشن اسکاپولا، استفاده شد. گروه آزمایش، تمرینات مبتنی بر ثبات اسکاپولا را بر اساس اصول تمرینات gym و مطابق با دستورالعمل‌های acsm به مدت هشت هفته انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون‌های تی مستقل، آنالیز واریانس آنووا و آنالیز کوواریانس آنکووا در سطح معناداری p≤%5 استفاده شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که در چرخش رو به بالای اسکاپولا در زوایای مختلف آبداکشن شانه، عدم تقارن معناداری بین شانه برتر و غیربرتر وجود نداشت. اگرچه در شانه برتر نسبت به شانه غیربرتر، اسکاپولا دارای چرخش پایینی بیشتر در وضعیت استراحت و چرخش رو به بالای بیشتر در زاویه 45 درجه آبداکشن شانه بود. همچنین در زاویه 45 درجه آبداکشن شانه، نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در شانه برتر کمتر از شانه غیربرتر بود. در شانه برتر ورزشکاران بسکتبال با ویلچر دارای کلاس‌های ورزشی پایین‌تر(2 تا 2/5 و 3 تا 4/5) اسکاپولا دارای چرخش پایینی کمتری در حالت استراحت و چرخش رو به بالای بیشتر در زوایای 45، 90 و 135 درجه آبداکشن شانه بود. تفاوت معناداری در نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در ورزشکاران بسکتبال با ویلچر با کلاس‌های ورزشی مختلف وجود نداشت. چرخش رو به بالای اسکاپولا پس از هشت هفته تمرینات اصلاحی مبتنی برثبات اسکاپولا افزایش یافت. بعد از هشت هفته تمرین، کاهش معناداری در چرخش رو به بالای اسکاپولا در وضعیت استراحت (0/001=p) و افزایش معناداری در زوایای 45 (0/01=p)، 90 (p=0/001) و 135 (0/001=p) درجه آبداکشن شانه در شانه برتر و غیربرتر در مقایسه با قبل از تمرین مشاهده شد. اما در نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در شانه برتر، بهبود معناداری حاصل نشد و در شانه غیربرتر نسبت ریتم در زوایای 90 و 135درجه بهبود یافت.نتیجه‌گیری: تمرینات اصلاحی مبتنی بر ثبات اسکاپولا می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های تمرینی برای بازگرداندن تعادل عضلانی مورد استفاده قرارگرفته و سبب جلوگیری و تصحیح چرخش رو به بالای اسکاپولا و ریتم اسکاپولوهومرال در ورزشکاران بسکتبال با ویلچر شود. درمانگران باید توجه کنند که در این ورزشکاران، درجه‌ای از عدم تقارن در چرخش رو به بالای اسکاپولا و ریتم اسکاپولوهومرال، می‌تواند شایع باشد. این عدم تقارن نباید همیشه به عنوان یک نشانه پاتولوژیک در نظر گرفته شود، بلکه ممکن است یک سازگاری به تمرین ورزشی و استفاده مکرر از اندام فوقانی باشد.

The Effect of a Corrective Exercise Program Based on Scapula Stability on Scapular Upward Rotation and Scapulohumeral Rhythm in Wheelchair Basketball Athletes With Bilateral Scapula Rotational Syndrome

Objective The present study aimed to investigate the effect of scapular stabilitybased corrective exercise program on scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm in Wheelchair Basketball (WB) players with bilateral scapular downward rotation syndrome.Materials Methods: According to the research conditions, 24 wheelchair basketball athletes with spinal cord injury voluntarily participated in this study. Initially, eight players were selected from each sport class (1 to 1.5 class, 2 to 2.5 class, and 3 to 4.5 class). Then, four subjects in each group were randomly assigned to each group (12 control subjects with Mean ±SD age of 43.23 ±11.0 years and 12 experimental subjects with Mean ±SD age of 39.08 ±5.08 years). Thus, the control and experimental groups were present in an equal number of three sport classes. WB athletes were professional players in Mashhad City league, Iran. The participants were classified according to the Classification Committee of the IWBF, as well as the corresponding national classification from the Islamic Republic of Iran Sports Federation for the Disabled (IRISFD). Two digital inclinometers were used to measure the humeral range of motion and scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm in resting position, 45 °, 90 °, and 135 ° shoulder abduction in scaption plane. The exercise group performed scapular stabilitybased corrective exercises based on the Gym training principles and following ACSM guidelines for eight weeks. The independent ttest, analysis of variance, and analysis of covariance were used for statistical analysis at the significant level of less or equal to 0.05. Results: The results showed no significant asymmetry between dominant and nondominant shoulders in the scapula rsquo;s upward rotation at different angles of shoulder abduction. Contrary to the nondominant shoulder, the dominant shoulder rsquo;s scapula had a less downward rotation at the resting position and a higher upward rotation at 45 ° of shoulder abduction. Also, in 45 ° humeral abduction, the dominant shoulder has a less scapulohumeral rhythm ratio than the nondominant shoulder. WB athletes rsquo; dominant shoulders in lower classes (22.5 and 34.5) have less scapular downward rotation in scapular resting position and more scapular upward rotation in 45 °, 90 ° 135 ° humeral abduction. There was no significant difference in scapulohumeral rhythm ratio between WB players with different classes. Scapular upward rotation increased significantly after eight weeks of scapular stabilitybased corrective exercise program (P≤0.05). Also, a significant decrease in the scapular upward rotation was observed at postprogram in resting position (P=0.001) and significantly increased in 45 ° (P=0.01), 90 ° (P=0.001), and 135 ° (P=0.001) humeral abduction compared with preprogram in dominant and nondominant shoulders. However, the ratio of scapulohumeral rhythm in the dominant shoulder did not improve significantly, and the ratio of scapulohumeral rhythm in the nondominant shoulder improved at 90 ° and 135 °.Conclusion: Scapular stabilitybased corrective exercises can be used as one of the training methods to restore muscle balance, prevent and correct scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm in wheelchair basketball athletes. Therapists should know that some degrees of scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm asymmetry may be common in WB players. This asymmetry should not always be considered a pathological symptom but may be an adaptation to exercise training and frequent use of the upper extremity.