بررسی ارتباط بین حیطه‌های آکوپیشن و شدت میزان افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران پارکینسون

هدف پارکینسون یک بیماری پیش رونده نورودژنراتیو است که در کنار علائم حرکتی، یکسری علائم غیرحرکتی نظیر افسردگی، اضطراب و استرس نیز دارد که بیشترین ویژگی های ناتوان کننده را ایجاد میکنند و همچنین سبب افزایش شدت و پیشرفت بیماری می شوند و اغلب سبب کاهش توانایی عملکردی در افراد مبتلا پارکینسون م یشوند. به همین دلیل این افراد ممکن است در طول زمان، مهارت هایشان در انجام کارهای مربوط به فعالیت های روزمره زندگی (پایه و ابزاری) و مشارکت اجتماعی به شدت افت کند. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط بین حیطه های آکوپیشن و شدت میزان افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران پارکینسون بود.روش بررسی در این مطالعه ی مقطعی (توصیفی-تحلیلی)، 91 فرد با بیماری پارکینسون که به مراکز توانبخشی و بیمارستان های شهر تهران مراجعه می کردند و از طریق نمونه گیری دردسترس آسان انتخاب شدند، شرکت داشتند. بدین ترتیب، پس از گرفتن مجوز از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، به مراکز و بیمارستان ها مراجعه شد و در صورتی که مدیران مراکز تمایل به همکاری با تیم تحقیق را داشتند، مطالعه با درنظرگرفتن معیارهای ورود برای بیماران انجام می گرفت. در پژوهش حاضر از آزمون های ارزیابی عادات زندگی برای ارزیابی حیطه های آکوپیشن و از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس21 برای ارزیابی افسردگی، اضطراب و استرس استفاده شد. خرده مقیاسه ای آزمون ارزیابی عادات زندگی زیر نظر متخصصان کاردرمانی از دانشگاه مذکور، بر اساس تقسیم بندی حیطه های آکوپیشن، طبقه بندی شدند. داده های به دست آمده، با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون، همبستگی اسپیرمن، رگرسیون چندگانه، همبستگی کانونی، تی مستقل و من ویتنی در نسخه 22 نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج مطالعه حاکی از این است که بین سطح مشارکت در فعالیت های روزمره زندگی پایه با افسردگی همبستگی معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین همبستگی بین سطوح مشارکت در آموزش و سرگرمی با اضطراب و استرس معکوس و معنادار است. مقدار ضریب همبستگی بین حیطه های آکوپیشن و افسردگی، p=0/06، r=0/362 ؛ بین حیطه های آکوپیشن و اضطراب، p=0/06، r=0/49 و بین حیطه های آکوپیشن و استرس، (p=0/001، r=0/5) است. با توجه به داده ها، بین حیطه های مختلف آکوپیشن و استرس و اضطراب همبستگی معناداری وجود دارد، اما همبستگی بین حیطه های آکوپیشن و افسردگی معنادار نبود. همبستگی کانونی بین حیطه های آکوپیشن و علائم غیرحرکتی (افسردگی، اضطراب و استرس) برابر با 0/55=r=0/05 ،p و معنادار بودند.نتیجه گیری بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، بین حیطه های آکوپیشن و میزان بروز علائم غیرحرکتی (افسردگی، اضطراب و استرس) در افراد مبتلا به پارکینسون ارتباط معناداری وجود دارد. بنابراین ما می توانیم با شناسایی حیطه هایی از آکوپیشن که به دلیل بیماری بیشتر آسیب دیده اند، جهت دهی درمانهای توانبخشی و کاردرمانی را برای درمانگران بالینی تسهیل کنیم که این مسئه ممکن است در ارائه تسهیلات مرتبط با بیماری کمک کننده باشد و همچنین صرفه های اقتصادی نیز برای مراقبان بیماران پارکینسون به همراه داشته باشد.

The Relationship Between Areas of Occupation and Severity of Depression, Anxiety, and Stress in Parkinson’s Disease

Objective Parkinson's Disease (PD) is a neurodegenerative progressive condition with a number of nonmotor symptoms such as depression, anxiety, and stress. These have the most debilitating characteristics and increase the severity and progression of the disease and often reduce functional ability in the sufferers. For this reason, they may, over time, lose their daily living activities skills (basic and instrumental) and social participation. The current study investigated the relationship between the areas of occupation and severity of depression, anxiety, and stress in PD.Materials Methods In this crosssectional (descriptiveanalytical) study, 91 PD patients referring to rehabilitation centers and hospitals in Tehran City, Iran, were selected through convenience sampling method. After obtaining approval from the University of Social Welfare and Rehabilitation, we referred to the centers and hospitals; if managers of the centers accepted to cooperate with the research team, the study was conducted in accordance with the inclusion criteria in that center. The Assessment of Life Habits (LifeH) test was used to evaluate the areas of occupation and the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS21) was applied to assess depression, anxiety, and stress. LifeH test subscales were categorized by the occupational therapists of the university, based on the classification of the areas of occupation. The obtained data were analyzed using Pearson rsquo;s correlation coefficient, Spearman's rank correlation coefficient, multiple regression analysis, focal correlation, Independent Samples ttest and MannWhitney U test in SPSS.Results The collected results indicated a reverse and significant correlation between the level of Activities of Daily Living (ADL)'s participation and depression. Additionally, the correlation between the levels of participation in education and leisure was inverse and significant in terms of anxiety and stress. The correlation coefficient between the areas of occupation and depression was as r=0.362, P=0.06; between the areas of occupation and anxiety was as r=0.49, P=0.001; and between the areas of occupation and stress was as r=0.5, P=0.001. There was a significant correlation between the different areas of occupation and stress and anxiety; however, the correlation between the areas of occupation and depression was not significant. Focal correlations between the areas of occupation and nonmotor symptoms (depression, anxiety, and stress) were equal to r=0.55, P=0.05 and significant.Conclusion There was a significant relationship between the areas of occupation and the incidence of nonmotor symptoms (depression, anxiety, and stress) in people with PD. Therefore, we can facilitate the direction of rehabilitation and occupational therapy rsquo;s settings for clinicians, by identifying the areas of occupation that are more affected by the disease; this may help to provide diseaserelated facilities and may have economic benefits for caregivers of PD patients.