سنجش میزان جرم‌خیزی و تحلیل موقعیت کانون‌های جرم مناطق 8گانه شهر اهواز با استفاده از تحلیل سلسله مراتب فازی و gis

جرم از جمله مفاهیمی است که به شدت تحت تاثیر مشخصه های مکانی و زمانی، زمینه های فرهنگی، مناسبات اجتماعی، ساختار اقتصادی و ملاحظات سیاسی قراردارد. یکی از عوامل موثر در ایجاد جرایم، وجود فضاهای مناسب برای ارتکاب جرایم است. شناسایی مناطق با میزان جرم-خیزی بالا و اسقرار صحیح و اصولی مراکز نظامی، یکی از مهم ترین اقداماتی است که در خدمات رسانی بیش تر به عموم مردم و ایجاد امنیت، تاثیرگذار خواهد بود. هدف این پژوهش، سنجش و نمایش پراکنش میزان جرم خیزی و تحلیل علت وقوع جرایم در ارتباط با موقعیت مراکز کلانتری های موجود در شهر اهواز می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که به منظور تحلیل پراکنش جرم از آمار جرایم اتفاق افتاده در سال 1390، معیارهای جمعیت مبنا، زمین مبنا، و دسترسی مبنا در مناطق هشتگانه اهواز استفاده شده است. در فرآیند پژوهش از تحلیل های gis و روش تحلیل سلسله‌مراتبی (fahp) استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد مناطق 1، 6 و 7 سطح جرم خیزی بالاتری نسبت به سایر مناطق دارند.