رتبه بندی و تحلیل پراکندگی جغرافیای جرایم در شهرستان‌های استان ایلام با استفاده از الگو‌های تصمیم‌گیری چند معیاره

یکی از مسایل مهم در شهرها، افزایش میزان جرایم است و احساس امنیت را که یکی از نیازهای روحی انسان و از مهم‌ترین شاخص های کیفیت فضا است با چالش مواجه کرده است. از ارکان مهم در مدیریت بهینه شهرها، تحلیل فضایی مناطق جرم‌خیز است. بررسی و تحلیل پراکندگی فضایی مناطق جرم‌خیز به‌عنوان نخستین گام در برنامه ریزی برای کنترل جرایم از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. بنابراین هدف از این پژوهش رتبه بندی نواحی جرم‌خیز و همچنین بررسی نسبت جرم به تراکم جمعیت در استان ایلام با استفاده از الگو های تصمیم‌گیری چند معیاره در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (gis) است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. داده های مورد استفاده نیز مربوط به سالنامه آماری استان (فصل امور قضایی) در سال 1390 است. یافته‌های پژوهش نشان می دهد که شهرستان ایلام رتبه نخست را به خود اختصاص داده و به‌عنوان کانون اصلی جرایم صورت گرفته در استان می باشد. شهرستان آبدانان در رتبه دوم و شهرستان‌های دره-شهر و دهلران در رتبه سوم کانون های جرایم استان قرار دارند. همچنین ارتباط بین فراوانی جرایم و متغیر زمینه‌ساز تراکم جمعیت، با استفاده از gis مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج نشان می دهد بیشترین تراکم جرم در جمعیت، به‌ترتیب در شهرستان‌های ملک‌شاهی، ایوان و دهلران به‌چشم می خورند. کمترین نسبت جرم به جمعیت نیز در شهرستان‌های ایلام و آبدانان دیده می شود که نشان‌دهنده رابطه مستقیم و مثبت بین نسبت جرایم و تراکم جمعیت است. در مجموع نتایج حاصله با مطالعات نظری و تجربی پیشین، همخوانی دارد.