رویکرد عدالت ترمیمی در پیشگیری از تکرار جرایم ناشی از نفرت

هدف از این پژوهش بررسی رویکردها و برنامه‌های عدالت ترمیمی در مقابله با جرایم ناشی از نفرت است. بسیاری از پژوهشگران حوزه جرم‌شناسی و عدالت ترمیمی، بر این باورند که برخی از جرایم جدی و سنگین، مانند جرایم ناشی از نفرت، جرایم سازمان‌یافته، تجاوز به‌عنف و ...، فراتر از ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل عدالت ترمیمی است و عدالت ترمیمی تنها در جرایم خرد و با درجه اهمیت متوسط و پایین، قادر به حل و فصل جرایم است. مسیله این است که، آیا رویکردهای عدالت ترمیمی تنها در جرایم سبک و کم‌اهمیت قابلیت حل و فصل دعاوی را دارد؟در پاسخ به این سوال، این فرض مطرح می‌شود که رویکردهای عدالت ترمیمی، قادر به مقابله با بسیاری از جرایم خطرناک و جدی هستند. اهمیت و ضرورت این بحث از آنجا آغاز می‌شود که امروزه در بسیاری از جرایم مهم، مانند جرایم ناشی از نفرت و یا جرایمی نظیر آدم‌ربایی، رویکردهای کیفری و بازدارنده پلیسی، به‌تنهایی قادر به حل مشکلات نیست و قانونگذاران ناچار هستند تا از رویکردهای خشک قانونی فاصله گرفته و هرچه بیشتر، با رویکردهای پیراحقوقی و پیراقانونی نظیر مذاکرات صلح، به مقابله با جرم و انحراف برخیزند.با توجه به برخی از پژوهش‌های صورت‌گرفته در این حوزه و همچنین دستاوردهای آن در زمینه مقابله با جرایم مهمی مانند جرایم ناشی از نفرت، تجاوز به‌عنف و ...، نگارنده به این نتیجه دست می‌یابد که از طریق رویکردهای حاصل از آموزه‌های عدالت ترمیمی، می‌توان به مقابله با این جرایم نیز برخواست. همچنان که برخی پژوهش‌های صورت‌گرفته در این زمینه که به آنها خواهیم پرداخت، این امر را اثبات کرده است. این پژوهش به‌لحاظ روش تحقیق، به‌صورت توصیفی- تحلیلی و به‌لحاظ روش گردآوری اطلاعات، به‌شیوه کتابخانه‌ای صورت گرفته است.