سیاست جنایی پیشگیرانه ناظر بر جرایم منافی عفت در ایران

جرایم منافی عفت به جهت تعرض به حیات مادی و معنوی انسان‌ها از اهمیت خاصی برخوردار است، به‌طوری‌که قانون‌گذار، سیاست جنایی خاصی را در خصوص پیشگیری از این جرایم در پیش گرفته است. در تقسیم‌بندی مرسوم جرم‌شناسی، پیشگیری غیرکیفری به پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی تقسیم می‌شود.پیشگیری اجتماعی در جرایم منافی عفت، از طریق مداخله در محیط اجتماعی و شخصی فرد بزهکار صورت می‌گیرد. جامعه از طریق آموزش و تربیت صحیح و ترغیب افراد در محیط‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، معیار شناخت اعمال خوب و بد را به فرد القا کرده و قدرت ارزیابی عملکرد خویش را در هنگام مواجهه با جرایم منافی عفت به وی می‌آموزد.در پیشگیری وضعی از جرایم منافی عفت، با ایجاد تغییراتی در شرایط پیرامونی و اوضاع و احوال موقعیت ارتکاب جرم، از طریق دشوار کردن و کاهش فرصت‌های ارتکاب جرم و از بین بردن جذابیت‌های لازم که محرک فرد به ارتکاب جرم است و افزایش خطر ارتکاب جرم، موقعیت‌ها و فرصت‌های ارتکاب جرم تضعیف و در نهایت از ارتکاب جرایم منافی عفت پیشگیری می‌شود. سیاست‌های پیشگیرانه، در عمل چندان کارآیی لازم را نداشته و برای مبارزه با پدیده بزهکاری و پیشگیری از آن باید در ابتدا ریشه‌ها و دردها را شناسایی کنیم و سپس درصدد پیداکردن روش‌های درمان آن برآییم. مادامی که علل، انگیزه‌ها و اسباب ارتکاب جرم وجود دارد، پیشگیری معنایی نخواهد داشت.واژگان کلیدی: سیاست جنایی، پیشگیری اجتماعی، پیشگیری وضعی، جرایم منافی عفت، حقوق ایران