کارایی فعالیت‌های پلیسی مکان‌محور در پیشگیری از جرم

مطالعات متعدد نشان می‌دهد که جرم‌ها به طور یکنواخت در فضای شهری پخش نشده‌اند و تجمع معنی‌دار آن‌ها در مکان‌های کوچک یا کانون‌های جرم‌خیز، نیمی از واقعه‌های بزه‌کاری را به خود اختصاص می‌‌‌دهند (براگا، 2007: 4). مکان وقوع جرم می‌‌‌تواند دربرگیرنده‌ی یک منطقه بسیار کوچک مانند گوشه‌ی خیابان‌ها، ساختمان‌ها، ایستگاه‌های اتوبوس و... باشد. پس، این مقاله با انجام مطالعات کتابخانه‌ای و بررسی تجربه‌های جهانی به دنبال فلسفه‌ی استفاده از این استراتژی در پیشگیری از جرم است که از آن به‌عنوان فعالیت‌های پلیسی مکان‌محور یاد می‌شود. ابتدا با بررسی اجمالی برخی از تیوری‌های مکانی جرم به دنبال تبیین نقش مکان در پیشگیری از جرم است. سپس در ادامه، تمرکز پلیس بر مکان‌های جرم‌خیز یا به عبارتی رویکردهای مکان‌محور پیشگیری از جرم، افزون بر این تجربه‌های جهانی در این خصوص بررسی می‌شود تا بتوان فلسفه استفاده از این استراتژی را از همه‌ی جنبه‌ها به چالش کشید. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد علی‌رغم جابه‌جایی اندک جرم‌ها، استراتژی مکان‌محور، مهم‌ترین نوآوری پلیس در چند دهه‌ی اخیر محسوب می‌شود. اما برای به‌کارگیری این استراتژی، نیاز به اشتراک اطلاعات بین نهادهای مختلف و ژیوکدینگ نقاط بزه‌کاری است تا بتوان با کیفیت بالایی داده‌های مکانی وقوع بزه‌کاری را ثبت کرد. در این راستا وجود قوانین جامع بزه‌کاری برای همکاری بین نهادهای مرتبط با پلیس الزامی است تا از راه قانون، همه‌ی نهادها را موظف کرد تا در تهیه اطلاعات به منظور کاهش جرم و بی‌نظمی به پلیس کمک کنند. درنهایت، محققان معتقدند اگر افسران پلیس راهبردهای خود را در چنین مکان‌هایی متمرکز کنند در کاهش جرم موفق می‌شوند.