تاثیر مداخله شناختی - رفتاری گروهی بر کاهش نگرش های ناکارآمد، نا امیدی و افکار خودکشی در زندانیان جوان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخله‌شناختی - رفتاری گروهی بر کاهش نگرش‌های ناکارآمد، ناامیدی و افکار خودکشی در زندانیان جوان انجام شد. روش این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری و گروه کنترل است. در این پژوهش، زندانیان مرد 18 تا 30 ساله در زندان شهرستان قوچان (255نفر) شرکت داشتند. مددجویان دارای نمرات بالا در پرسشنامه‌های فوق، به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. مداخله‌ گروهی، طی 12 جلسه اجرا شد. ابزارها شامل پرسشنامه جمعیت‌شناختی، مقیاس نگرش‌های ناکارآمد (das) و مقیاس ناامیدی بک (bhs) و مقیاس سنجش افکار خودکشی بک (bssi) بود. برای تحلیل داده‌ها، از تحلیل واریانس به‌شیوه اندازه‌گیری‌های مکرر و به‌منظور مقایسه میانگین‌های سه متغیر در گروه آزمایش، از آزمون تعقیبی lsd در زمان‌های سه‌گانه (پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری) استفاده شد.اثر تعاملی عامل زمان آزمون و گروه به‌طور جداگانه بر هرکدام از متغیرهای وابسته، معنادار بود. همچنین، اثر عامل گروه و اثر زمان آزمون به‌طور جداگانه بر هرکدام از متغیرهای وابسته معنادار بود. بنابراین، می‌توان گفت که مداخله شناختی - رفتاری گروهی، بر کاهش میزان نگرش‌های ناکارآمد، کاهش ناامیدی و کاهش افکار خودکشی اثربخش بوده است. تفاوت میانگین پیش آزمون و پس آزمون در اندازه‌گیری هر سه متغیر وابسته معنادار بود. از طرفی، تفاوت میانگین پس آزمون و آزمون پیگیری در هیچ‌کدام از متغیرهای وابسته معنادار نبود، ولی تفاوت میانگین پیش آزمون و پیگیری در هر سه متغیر وابسته معنادار بود. یافته‌های پژوهش حاضر مبنی بر اثربخشی مداخله‌شناختی - رفتاری گروهی با پژوهش‌های بسیاری هماهنگ بود. نتایج نشانگر پایداری اثر مداخله در اندازه متغیرهای وابسته بود. نتایج پژوهش نشان می‌دهد مداخله‌شناختی- رفتاری گروهی بر کاهش نگرش‌های ناکارآمد، ناامیدی و افکار خودکشی موثر است.