پیشگیری کنشی از جرایم سمعی و بصری

بزهکاری به‌منزله یکی از منابع عمده ناامنی در جوامع بشری، همواره با واکنش‌های سرکوب‌گرانه و قهرآمیز (پیشگیری کیفری) دولت‌ها پاسخ داده شده است. اما ظرفیت محدود نظام کیفری در مبارزه موثر با بزهکاران و گسترش اشکال جدید بزهکاری ناشی از تحولات فناورانه، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، دولت‌ها را به‌سوی مطالعه، اتخاذ و اعمال راهکارهای غیرکیفری سوق داده است. از این روست که امروزه در کنار پاسخ‌های سرکوبگر، ضرورت جستجوی پاسخ‌هایی خارج از قلمرو حقوق کیفری احساس شده است. این‌گونه پاسخ‌ها جنبه کنشی داشته و با ماهیتی غیرقهرآمیز یا در مقام سالم‌سازی جامعه یا برای رفع بحران‌های جرم‌زا و یا برای به هم زدن اوضاع و احوال ماقبل بزهکاری اتخاذ می‌شوند. اتخاذ تدابیر و سازوکارهای پیشگیرانه به ویژه پیشگیری غیرکیفری از جرایم سمعی و بصری که نوعی تعرض به حریم خصوصی ارتباطی و اطلاعاتی افراد به شمار می‌روند، ضروری است. از آن‌جا که سهم پاسخ‌های غیرکیفری در مقایسه با پاسخ‌های کیفری در قبال این‌گونه جرایم در نظام عدالت کیفری ایران ناچیز است، تحقیق حاضر بر آن است در دو بند به شناسایی و ارایه‌ راهکارهای غیرکیفری در راستای مبارزه با جرایم سمعی و بصری بپردازد.