عدالت ترمیمی، شرم و بخشش

نشست ترمیمی، الگویی نو از مداخله نظام عدالت کیفری است که به‌طور فزاینده‌ای در بریتانیا ـ مخصوصاً به‌عنوان شیوه‌ای برای اعلام هشدارهای پلیس، به بزهکاران نوجوان ـ مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حال حاضر نشست ترمیمی موضوع بحث‌های جذاب و جالب‌توجهی قرار گرفته است که تمرکز این بحث‌ها بر کارآیی آن (به‌عنوان یکی از روش‌های کاهش میزان ارتکاب جرم)، منافع آن نسبت به بزه‌دیدگان، قابلیت پیاده‌سازی آن در جوامع مدرن امروزی، اثرات آن بر حقوق شکلی دستگیرشدگان و نهایتاً خطر تبدیل آن به فرآیندی برای تحقیر بزهکار است. این نوشتار درصدد است که بحث را به مسایل پیچیده‌تر، اما به‌همان اندازه مهم‌ بکشاند. تمرکز این نوشتار بر روی فرآیندهای شرم‌ساری بازپذیرکننده است که در نتیجه‌ تلاش‌های جان برایت ‌ویت، به هسته‌ مرکزی نشست ترمیمی تبدیل شده است. مقاله‌ حاضر، این فرآیندها را در پیش‌زمینه و مفهوم گسترده‌تر تاریخی و فرهنگی، از قبیل ظهور مجدد مجازات‌های شرم‌آور و تحقیرکننده در ایالات متحده‌ آمریکا، حمله به نظریه شرم‌ساری توسط سیاستمداران افراطی در حوزه فرهنگ و تغییراتی که در طول تاریخ در واکنش احساسی ما نسبت به بزهکاران رخ داده، بررسی می‌کند. پرسش‌های زیر در این تحقیق بررسی مطرح می‌شوند: متمایز از مفهوم کیفری، مفهوم سیاسی فرآیند شرم‌سار کردن بزهکاران چیست؟ فرآیند مذکور چگونه بر هدف مترقی فرهنگی شناخت کامل‌تر از شخص انسان، تاثیر می‌گذارد؟ در چه مواردی بخشش و گذشت، بیشتر یک عمل نادرست و غیراخلاقی است تا یک عمل پسندیده اخلاقی؟