گزارش دوازدهمین کنگره پیشگیری از جرم و عدالت کیفری سازمان ملل متحد سالوادور – برزیل 12-19 آوریل 2010

تلاش سازمان ملل، جهت تصویب دستورالعمل ها و اصول راهبردی بین‌المللی در خصوص عدالت کیفری، دارای سابقه‌ای تاریخی است. تلاش‌های بین‌المللی برای هماهنگ شدن سیاست عدالت کیفری به قرن نوزده میلادی بازمی گردد. در قرن نوزدهم، با ظهور میزان وسیعی از نیروهای پلیس، نظام های دادگاه و زندان‌ها در شهرهای بزرگ، مطالعات مربوط به علل و عوامل ارتکاب جرم، توجه گسترده ای را نسبت به رشته جرم‌شناسی معطوف کرد. مجموعه ای از کنفرانس ها در اروپا که قابل توجه ترین آن‌ها، اولین کنگره بین‌المللی در مورد پیشگیری و سرکوب جرم در سال 1872 در لندن بود، کارشناسان و متخصصان مربوط را از کشورهای مختلف دور هم جمع کرد. موضوعات مهم قابل بررسی در کنگره اخیر، شامل اداره درست زندان‌ها، تدابیر جایگزینی حبس، روش‌های بازپذیریِ اجتماعی بزهکاران، رفتار با اطفال و نوجوانان بزهکار، تهیه و تدوین معاهدات مربوط به استرداد بزهکاران و فراهم کردن زمینه های مجازات سرمایه‌داران بزهکار یا یقه‌سفید‌ها است.نزدیک به برگزاری کنفرانس لندن، کمیسیون بین‌المللی زندان (ipc)، با وظایف جمع‌آوری آمارهای زنان، تشویق برای اصلاح جزایی، ارایه پیشنهادهای برای اصلاح زندان در اروپا و برپایی کنفرانس های بین‌المللی بیشتر، تشکیل شد. زمانی که جامعه ملل در سال 1919 تاسیس شد و کمیسیون بهبود حاکمیت قانون را در جامعه بین‌المللی به‌عنوان بخشی از وظیفه خود دید، این نهاد به جامعه ملل ملحق شد و به برپایی کنفرانس‌ها کار خود را ادامه داد و سه کنفراس را در پایتخت‌های کشورهای اروپایی با فاصله زمانی هر پنج سال یک‌بار، در سال‌های 1925، 1930 و 1935 برگزار کرد که در آخرین کنفرانس مذکور، موضوع تغییر عنوان کمیسیون بین‌المللی جزایی و زندان (ippc) مطرح شد و سال بعد از برگزاری کنفرانس، این تغییر نام صورت گرفت.