هر اثر هنری به‌مثابه یک جرم بالقوه

هنر مدرن با مانه (1883-1832) و امپرسیونیست ها آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد (julius, 2002). گرچه هنر مدرن نیز مانند جرم، قواعد اجتماعی را نقض می‌کند، اما معمولاً برخلاف قانون نیست و به این دلیل می توان آن را یک جرم بالقوه نامید .(adorno, 1951) انحراف، تخطی از قواعد اجتماعی است که یا مبتنی بر توافق و تفاهم اند و یا به‌وسیله یک گروه قدرتمند وضع می‌شوند box, 1981)). هم هنر مدرن و هم انحراف، قواعد جامعوی را نقض می کنند. به‌عنوان مثال تابلوی piss christ اثر سرانو، کلیسای کاتولیک را به سخره گرفته و تماشاگران خویش را به وادی توهین به مقدسات سوق می دهد. به‌رغم دردست بودن شواهدی دال بر وجود انحراف در هنر مدرن، نظریه های جامعه‌شناختیِ انحراف تنها بر جرم، بزهکاری و بیماری روانی تمرکز می کنند. مقاله حاضر تاکید می‌کند که نظریه هایِ جامعه‌شناختیِ انحراف، نسبت به هنر مدرن نیز قابل اعمال است. در ابتدا یک تاریخ نگاری مختصر از نظریه های جامعه‌شناختی انحراف پیش رو گذاشته می شود. سپس طرح کلی سه نهضت پدیدآمده در هنر مدرن شامل «امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم»، «سورریالسیم و داداییسم» و «هنر معاصر» ارایه می شود و درنهایت سه نظریه جامعه شناختیِ انحراف یعنی کارکردگرایی، نظریه خرده‌فرهنگی و نظریه برچسب‌زنی (شامل بیماری روانی و هراس اخلاقی) درخصوص این سه نهضت پدیدآمده در هنر مدرن، به‌کار گرفته خواهند شد. چنین نتیجه گیری شده است که نظریه های جامعه‌شناختی انحراف، نسبت به هنر مدرن نیز قابل اعمال است. سرانجام جهت تعمیم پذیر‌ساختن نظریه های جامعه شناسانه انحراف پیشنهاد شده است که حوزه-های مفهوم انحراف (از جمله هنر مدرن) باید به‌شکلی متفاوت از آنچه در رویکرد سنتی مورد تحلیل قرار می گرفت، بررسی شده و نیز ساختار و مفهوم آنها یکپارچه تر شود.