بررسی رابطه ساختار مناطق مسکونی با نرخ جرایم (مطالعه موردی شهر کرج)

رشد شتابان مهاجرت به شهرها و توسعه بی قاعده کلان‌شهرها، آن‌ها را به مهم‌ترین مراکز بروز ناهنجاری‌ها و جرایم مختلف اجتماعی تبدیل نموده است. با توجّه به این نکته که مشکلات اجتماعی و محیطی توسعه شهری، می توانند به تهدیدی امنیتی برای ثبات جامعه شهری تبدیل شوند، در تحقیق حاضر با استفاده از نظریه‌های خرده‌فرهنگی به‌عنوان چارچوب نظری تحقیق به بررسی نرخ جرایم در ارتباط با وضعیت ساختار مناطق مسکونی پرداخته‌ایم. بدین منظور با روش پیمایش اجتماعی و ابزار پرسش‌نامه داده‌های مورد نیاز را از نمونه‌ای شامل 413 نفر از ساکنان شهر کرج جمع‌آوری و با نرم‌افزار spss تحلیل نموده‌ایم. یافته‌های تحقیق حاکی از آن بود که ارتباط معناداری میان بی‌نظمی فیزیکی (48/0=r)، بی‌نظمی اجتماعی (56/0=r)، اعتماد به عملکرد پلیس (19/0-=r)، پیوند همسایگی (20/0-=r) و دلبستگی به محله (15/0-=r) با نرخ جرایم در مناطق مسکونی وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که در مجموع متغیرهای مستقل توانستند 38 درصد (38/0=r2) از تغییرات متغیر وابسته تحقیق را تبیین نمایند.