پیشگیری از ارتکاب سرقت: مطالعه آمیخته از ارتباط احساس نابرابری و ارتکاب سرقت

زمینه و هدف. انسان‌ها در تلاش هستند موقعیت اقتصادی اجتماعی بهتری داشته باشند، اما آنجا که این ویژگی در پیشرفت‌های مادی خلاصه‌شد، احتمال ارتکاب سرقت پدید می‌آید. این مطالعه در تلاش است با روش آمیخته کمی –کیفی پاسخ دهد آیا احساس نابرابری در ارتکاب سرقت موثر بوده است؟روش. این پژوهش به بررسی این مهم در دو سطح کمی تحلیل داده ثانویه و کیفی – نظریه داده بنیاد به روش آمیخته پرداخت. در بخش کمی تحلیل داده‌های ثانویه روی داده های استانی انجام گرفت و در بخش کیفی اشباع با بررسی مصاحبه 9 سارق بدست آمد. انتخاب نمونه به شیوه هدفمند بود.یافته‌ها . ایلام با نرخ (0.003)، کهگیلویه با نرخ (0.004) و خراسان جنوبی با نرخ (0.005) کمترین میزان ارتکاب سرقت را داشتند. از بین متغیرهای واردشده دو متغیر رفاه و کیفیت زندگی در مسیر مستقیم با ارتکاب سرقت ارتباط معنادار داشت. در سطح کیفی نیز در هر دو نوع سرقت تفکیک‌شده اعم از سرقت اقتصادی و حیثیتی عامل اقتصادی نقش مهمی ایفا کردند با این تفاوت که احساس پشیمانی بیشتر مربوط به گروه سارقان اقتصادی بود. نتیجه گیری. در هر استانی که رفاه بیشتر باشد ارتکاب سرقت نیز بیشتر است. این نتیجه، نظریه محرومیت نسبی را تایید کرد. افرادی که سوءسابقه‌ای نداشتند تحت تاثیر احساس نابرابری، ضعف موقعیت اقتصادی، فشار ساختاری و در صورت مهیا بودن شرایط میانجی مانند مصرف مواد ، پیوند گروه همگن و تحت تاثیر فشار ساختاری برای رهایی از موقعیت خود اقدام به سرقت می‌کنند

Theft Prevention: A mixed-methods investigation into the association between injustice and theft

Context. Humans strive for a greater socioeconomic position, but as this trait is summed up in material advancement, the risk of crime occurs. This research employs a hybrid quantitativequalitative approach to address the query. Is the sense of inequity successful in committing theft?Method. This article used a mixed approach to investigate this critical topic on two quantitative grounds secondary data analysis and contextual base data theory. Secondary data collection on provincial data was conducted in the quantitative section, and saturation was achieved in the qualitative section by analysing the interviews of 9 robbers. The sample was chosen prosesfully.Results.Ilam has the lowest rate of robbery (0.003), Kohgiluyeh has the lowest rate (0.004), and South Khorasan has the highest rate (0.005). Of the variables considered, the two variables of welfare and quality of life had a direct relationship with committing fraud. At the qualitative level, they were significant in all forms of robbery, including economic theft and the position of the economic agent, with the exception that the feeling of shame was more related to the category of economic criminals. Theft is more prevalent in every province that is more prosperous. This finding supported the hypothesis of relative deprivation. Comclusion. People who do not have a criminal record commit fraud as a result of feelings of inequity, economic weakness, structural pressure, and whether mediating conditions such as drug use, homogeneous community transplantation, and structural pressure to leave their job are available.