آموزش صلح و شهروندی جهانی به کودکان و نقش آن در پیشگیری از خشونت

زیستن در دوران جهانی شده کنونی، بیش از هر چیز نیازمند دانش، بینش و مهارت هم‌زیستی مسالمت آمیز در کنار انسان‌هایی از رنگ و نژاد و فرهنگی متفاوت فارغ از مرزبندی‌های جغرافیایی، قومی و نژادی است. چرا که این به هم‌پیوستگی جهانی و مسائل و چالش‌های‌ متعاقب آن از قبیل؛ گسترش مهاجرت، جنگ‌های بین المللی، خشونت‌ها و اعتراضات خشن و... نیازمند راه‌حل‌هایی در مقیاس جهانی است. مقاله حاضر، با مرور ادبیات تحقیق به دنبال استخراج مولفه‌ها و اجزاء آموزش صلح به کودکان و ارائه مدلی در این زمینه و همچنین بررسی نقش این قبیل آموزش‌ها در کاهش و پیشگیری از خشونت و افراطی‌گری می‌باشد. یافته‌های این بررسی در قالب مدل مفهومی آموزش صلح، شامل مولفه‌هایی از قبیل؛ «توسعه طرز فکر مثبت در کودکان»، «گسترش مفاهیم همدلانه»، «احترام بر اساس مفاهیم کرامت انسانی»، «توسعه تفکر انتقادی برای حل مساله»، «کشف مفهوم صلح از طریق آموزش کنترل احساسات» و نهایتاً «پرداختن به مفهوم خود واقعی شخص»؛ ارائه شده است. نتایج تحقیق بیانگر این است که در صورتی می‌توان از بروز رفتار خشونت آمیز و افراطی پیشگیری کرد که شهروندان از سنین کودکی، تحمل عقاید و اندیشه‌های مختلف و پذیرش تنوع و دگرگونی را فراگرفته باشند و دارای مهارت حل تعارضات و کشمکش‌ها بدون خشونت باشند. آموزش صلح به کودکان و نوجوانان و در نگاهی کلان‌تر از طریق آموزش شهروندی جهانی، می‌تواند این آرزوی فراگیر را محقق سازد و نهایتاً پیشنهاد شد که این آموزش‌ها مورد توجه و تاکید بیشتر سیاستگذاران آموزشی و به ویژه طراحان کتب درسی قرار گیرد.

The Role of Peace Education and Global Citizenship to Children in Prevention of Violence

Living in the present globolized era, more than anything else requires knowledge, attitude, and skills of peaceful coexistence alongside people of a different color, ethnicity, and culture, regardless of geographical, ethnic or racial borders. Because this global connectedness and its ensuing issues and challenges such as the spread of immigration, international wars, violent protests and so on, require global solutions. This article, through a review of the research literature, seeks to extract the components of Peace Education for children and to present a model in this field as well as to investigate the role of such an education in reducing and preventing violence and extremism. The findings have presented in frame of a conceptual model of Peace Education, including components such as “developing positive thinking in children”, “empathic development”, “respect for human dignity concepts”, “developing critical thinking for problemsolving”, “Discovering the concept of peace through emotion control training” and finally “addressing the concept of the true self”. The results show that violent and extreme behavior can be prevented if citizens from an early age learned to tolerate different beliefs, and embracing diversity and acceptance differences and to have the skills to resolve conflicts nonviolently. Peace Education to children and on a larger scale through Global Citizenship Education can fulfill this universal desire. Based on the findings and results, it was suggested that the concepts of Peace Education and global citizenship should be addressed and emphasized by the Educational PolicyMakers and the designers of the textbooks.