پیشگیری از بزه‌دیدگی زنان در بستر قانون گذاری (با نگاهی به کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان)

ضرورت حمایت از بزه‌دیده به ویژه بزه‌دیدگان دارای درجه آسیب‌پذیری شدید از جمله زنان در ساختار جامعه و خانواده، در زمره بدیهی ترین کارکردهای دولت و اجتماع محسوب می‌شود. به کارگیری ابزار پیشگیری روشی هوشمندانه برای حمایت از بزه‌دیدگی زنان خواهد بود و یکی از روش‌های پیشگیری، پیشگیری در درون نظام عدالت کیفری از طریق وضع قوانین حمایتی و افتراقی می‌باشد. اما علی رغم اهمیت این مساله، خلاء‌ها و اشکالاتی مهم در خصوص حمایت از اشخاص آسیب‌پذیر در سیاست کیفری ایران وجود دارد. نگارنده با بررسی سیاست کیفری ایران در قالب قوانین کیفری (قانون مجازات اسلامی و قانون مبارزه با قاچاق انسان) به واکاویی این مساله در سه جرم خشونت علیه زنان، تجاوز به عنف و قاچاق زنان می‌پردازد. فی الواقع در قوانین و مقررات ایران، نه تنها شاهد حمایت‌های کیفری ویژه و افتراقی از اشخاص آسیب‌پذیر به ویژه زنان نبوده بلکه در مواردی دیده می‌شود که حتی این افراد از حقوق برابر با سایرین نیز محروم شده‌اند.