وضعیت اشتغال، گرایش به آسیب‌های اجتماعی و ارائه راهبردهای پیشگیرانه (مورد مطالعه: شهروندان شهر رشت)

گرایش به آسیب‌های اجتماعی به‌طور انضمامی با متغیرهای اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی ارتباط تنگاتنگ دارد. یکی از متغیرهای اقتصادی، وضعیت شغلی است. هدف این پژوهش «بررسی رابطه بین وضعیت اشتغال با میزان گرایش به آسیب‌های اجتماعی شهروندان شهر رشت و ارایه‌ی راهبردهای پیشگرانه» است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی شهروندان 18 سال به بالای ساکن در شهر رشت در سال 1392 بوده که با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران در حدود 384 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای مورد مطالعه قرار گرفتند. این تحقیق به روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه انجام گرفته است؛ که اعتبار آن از طریق صوری با مراجعه به کارشناسان، اساتید و متخصصین سنجیده شده و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه گردید. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بین وضعیت شغلی با متغیرهای گرایش به آسیب‌های اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج تحقیق و پارادایم نظری تلفیقی بین نوع اشتغال و نوع گرایش به آسیب‌های اجتماعی نسبتی وجود دارد. پیشگیری‌های اولیه، ثانویه و ثالث نیز نقش عمده‌ای در کاهش آسیب‌های اجتماعی دارند.