بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و پیشگیری از جرم در شهر تهران

هدف تحقیق حاضر شناسایی رابطه معنادار بین سرمایه اجتماعی شهروندان تهرانی و پیشگیری از جرائم است. ارتباط جرائم و انحرافات اجتماعی با سرمایه اجتماعی به گونه‌های مختلفی توسط نظریه‌پردازان: جاکوب (1961)؛ کلمن (1998)؛ بوردیو (1986)؛ پاتنام (1995): کاکس (1995)؛ ول کاک (1997)؛ پورتز (1998)؛ فوکویاما (1999) مطرح‌شده است. روش انجام تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی بوده که با استفاده از تکنیک پرسشنامه به گردآوری اطلاعات پرداخته است و از روش توصیفی و تبیینی به تجزیه‌وتحلیل داده‌ها می‌پردازد. مقدار آلفای کرونباخ برای متغیرهای تحقیق یعنی سرمایه اجتماعی و پیشگیری از جرائم و ابعاد آن‌ها به میزان بالای 0/70 که بیانگر ثبات و پایایی ابزار تحقیق است. گفتنی است که جامعه آماری تحقیق شامل کلیه شهروندان تهرانی با توجه به جدول مورگان به تعداد 384 نفر تعیین گردیده است. در این تحقیق از آزمون همبستگی اسپیرمن برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده‌شده است. نتایج یافته‌های توصیفی نشان می‌دهد که پیشگیری از جرائم با میانگین 3.04، به میزان 61 درصد و در حد خوب و مناسب است. همچنین در ابعاد پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی نیز به ترتیب به میزان 62 و 60 درصد در وضعیت مشابهی هستند. به‌طورکلی، وضعیت سرمایه اجتماعی و پیشگیری از جرائم هر دو بالای 60 درصد و در حد مناسب و قابل‌قبولی در جامعه است. البته آن را نیز می‌توان تقویت نمود. همچنین نتایج یافته‌های استنباطی نیز نشان داده که نتایج همبستگی اسپیرمن در خصوص فرضیه اصلی نشان داده شده که رابطه آماری معنی‌داری بین دو متغیر پیشگیری از جرائم و سرمایه اجتماعی و ابعاد آن در بین شهروندان تهران وجود دارد. مقدار همبستگی بین سرمایه اجتماعی و پیشگیری از جرائم به میزان 0/38 دلالت بر همبستگی ضعیف بین این دو متغیر است. بین ابعاد سرمایه اجتماعی و پیشگیری از جرائم نشان داده شده که احساس امنیت اجتماعی دارای بالاترین رابطه معناداری و مشارکت اجتماعی از پایین‌ترین سطح رابطه معناداری با پیشگیری از جرائم شهروندان تهرانی بوده است.