نگرش اعضای هییت علمی دانشگاه‌های تهران به فعالیت‌های فرهنگی استادان بر اساس ماده اول آیین‌نامه ارتقا

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی دیدگاه اعضای هییت علمی دانشگاه‌های تهران درباره تغییرات آیین‌نامه جدید ارتقا و اضافه کردن ماده‌ای در زمینه فعالیت‌های فرهنگی ـ تربیتی ـ اجتماعی است. روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته کمی ـ کیفی است، که بخش کمی آن توصیفی از نوع زمینه‌یابی است. نمونه در مرحله کیفی شامل 34 نفر و در مرحله کمی شامل 252 نفر از اعضای هییت علمی 6 دانشگاه (تهران، شهید بهشتی، خوارزمی، تربیت مدرس، علامه طباطبایی، و صنعتی شریف) بود که در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و در قسمت کمی با استفاده از روش هدفمند انتخاب شدند. برای انجام پژوهش در مرحله کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته شامل 8 سوال بازپاسخ، و در قسمت کمی نیز از یک پرسش‌نامه محقق‌ساخته شامل 35 سوال و 3 بخش (1. دیدگاه‌ها و نظرات 2. مشکلات اجرایی 3. پیشنهادها) استفاده شده است. در مجموع می‌توان گفت که اعضای هییت علمی به ضرورت توجه و پرداختن به مسایل فرهنگی اذعان دارند، اما در این‌که این فعالیت‌ها توسط چه کسانی و به چه نحوی انجام شود، و چگونه مورد ارزیابی قرار بگیرد، با یکدیگر و با برنامه‌ریزان امور فرهنگی در آموزش عالی اختلاف نظرهایی دارند. اعضای هییت علمی فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی را نهفته در بطن فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی می‌دانند و به زعم بسیاری از آنها آموزش از تربیت و فعالیت فرهنگی تفکیک‌ناپذیر است.