پارادایم‌شناسی تعامل اندیشه سیاسی و فرهنگ

اندیشه سیاسی به‌مثابه معرفتی هنجارین، به‌دنبال ترسیم سامان نیک سیاسی است. هر پارادایم فکری نیز گونه‌ای وضعیت مطلوب اجتماعی و فردی را تجویز می‌کند که شکوفایی فرهنگی را متاثر می‌سازد. رابطه‌ای مستقیم و دوسویه وجود دارد میان مولفه‌های اندیشه‌ سیاسی در پارادایم‌های مختلف و فرهنگی که در جامعه در جریان است و هر پارادایم فکری، مولفه‌های خاصی را به فرهنگ مستقر در جامعه تزریق می‌کند و هر بازخورد نیز از آن فرهنگ بازمی‌ستاند. پژوهش حاضر، با تفحص در آثار متفکران برجسته در پارادایم‌های مختلف اندیشه سیاسی در طول تاریخ، نقش آنها در تولید و شکوفایی فرهنگ را بررسی می‌کند. مطالعه این پارادایم‌ها نشان می‌دهد که آنها را می‌توان در یک خط سیر بررسی کرد که طی آن، هر پارادایم فرهنگ خاصی را به‌ویژه در بعد فرهنگ سیاسی، مورد اهتمام قرار داده‌اند. طی این خط سیر، اندیشه سیاسی به‌صورت پارادایمی، از شهروند دانستن انسان آغاز می‌کند و سپس با روی‌آوری به آموزه فردگرایی، تحولی در نسبت اندیشه سیاسی و شکوفایی فرهنگی ایجاد می‌شود. در دوران معاصر نیز پارادایم‌های موازی مانند مدرن انتقادی، پسامدرن و اجتماع‌گرا هریک به‌گونه‌ای بر فضای شکوفایی فرهنگی اجتماعات را اثر می‌گذارند