ترویج فرهنگ «ایثار و شهادت» به کمک برنامه درسی در دوره ابتدایی

پرسش اصلی در این مقاله آن است که چگونه می‌توان از طریق برنامه درسی به ترویج و اعتلای فرهنگ ایثار و شهادت در مدارس ابتدایی اقدام کرد؟ در این‌ ارتباط، نظریات متفاوتی مطرح است و اقدامات آموزشی مرسوم مدارس بر آنها استوار شده‌اند؛ که در میان آنها نظریات تحولی‌نگر دارای جایگاه برجسته‌ای هستند. این نظریات بر این باور تاکید می‌کنند که آموزش امور انتزاعی در دوره کودکی مقدور و موثر نیست. مدعای اصلی مقاله آن است که امور ارزشی را با آنکه اموری انتزاعی هستند، می‌توان با رویکرد فرهنگی به شکلی موثر در دوره کودکی آموزش داد. این ادعا با تمرکز بر ظرفیت تخیلی کودکان و ظرفیت انتقال مفاهیم توسط اسطوره و داستان در دوره کودکی بنا شده است. برهمین‌اساس، تلاش می‌شود بر بنیادی نظری و در تلاشی نظرورزانه، شواهد و طریقی برای این موضوع در حوزه برنامه درسی و آموزش ایثار ارایه گردد. ایثار در ارتباط با برنامه درسی از دو بعد قابل طرح است: ?) دستاورد و ?) فرایند. ایثار به عنوان دستاورد، واقعه و رخدادی را نشان می‌‌دهد که در جهان بیرون عینیت یافته است و البته می‌توان انتظار وقوع آن را در آینده نیز داشت. ایثار به عنوان فرایند، عملی را نشان می‌دهد که مقدمات، مراحل و دستاوردی دارد. این فرایند، نحوه‌ای از زیستن را نشان می‌دهد که درآمیخته‌ای از آگاهی دردسترس و آگاهی قابل حصول است. چنین گونه‌ای از عمل، فرهنگ نامیده شده و دارای ویژگی‌هایی است که متاثر از برنامه‌های درسی و آموزش مدرسه‌ای است