ریف: مدلی برای بازنمایی واقعیت در تلویزیون‌های محلی و جهانی

دنیا شاهد تغییرات و تحولاتی عمیق است. این تغییرات در حوزه‌های عملکردی هویت[1]، مرز[2]، مفهوم جغرافیا (مکان) و زمان[3] قابل درک‌اند. هویت‌ها چند‌پاره شده، مرزها درنوردیده و مکان[4] و زمان به هم فشرده شده‌اند. در این رهگذر، تلویزیون یکی از عوامل موثر در بروز تغییرات است. باوجوداین، به نظر می‌رسد تلویزیون که خود از مصادیق جهانی‌شدن به شمار می‌آید، دارای ویژگی‌های جدیدی است. چنانکه با اندکی مداقه در متون مربوط به جهانی‌شدن و رسانه‌ها در‌می‌یابیم، چهار واژه واقعیت، هویت، قدرت و فراواقعیت در چنین متونی همواره تکرار می‌شوند و کمتر کسی در ارتباط تنگاتنگ تلویزیون با این مقولات تردید روا می‌دارد. در مواجهه با چنین وضعیتی و برای درک مختصات تلویزیون جهانی، این مقاله نقطه عزیمت خود را بر پایه یک برساخته تیوریک با عنوان مدل ریف قرار داده و بر پایه این پیش فرض که درباره نقش و جایگاه تلویزیون در شکل دهی به وضعیت‌های فرهنگی نباید رویکرد افراط یا تفریط در پیش گرفت، سعی کرده است چشم اندازی از نحوه فعالیت تلویزیون‌های محلی و جهانی در عصر جهانی‌شدن ارایه کند و نتایج را از طریق روش مصاحبه با 20 نفر از پژوهشگران حوزه ارتباطات در میان بگذارد. ریف مخفف هم‌نشینی چهار کلمه واقعیت، هویت، قدرت و فراواقعیت است. اینها مفاهیمی هستند که تعریف‌های جدید از آنها، فهم ما را از زندگی بر روی کره زمین متحول کرده است. این مقاله با واکاوی نسبت میان تلویزیون و مفاهیم مذکور، مولفه‌های تلویزیون‌های جهانی و محلی را در قالب مدل ابداعی و پیشنهادی پژوهشگر به نام لوزی کارکرد تلویزیون‌های جهانی و محلی بررسی کرده است