تحلیل رابطه سیاست‌های فرهنگی- سینمایی ایران با فیلم های معرفی شده به عنوان نمایندگان سینمای ایران به آکادمی اسکار

در این مقاله با مقایسه سیاست‌های فرهنگی - سینمایی دولت‌های اصلاحات و اصول‌گرایی و تاثیر آنها بر معرفی فیلم ایرانی معرفی‌شده به اسکار در هر دوره، به مطالعه رابطه سیاست‌گذاری‌های فرهنگی با سینما در ایران می‌پردازیم. چارچوب نظری مقاله مبتنی بر حوزه کلی جامعه‌شناسی سینماست و به‌طور خاص از نظریه تونی بنت در‌باره تاثیر سیاست و دولت بر فرم و محتوای محصولات فرهنگی استفاده شده است. روش تحقیق مقاله اسنادی است و تکنیک مورد استفاده در آن، تحلیل متن با تاکید بر تحلیل کیفی محتوای فیلم‌هاست. تحلیل سیاست‌گذاری‌های فرهنگی سینما به‌عنوان یکی از محورهای جامعه‌شناسی سینما، نشان می‌دهد که اگرچه فرم و محتوای فیلم‌های سینمایی متاثر از شرایط اجتماعی است، اما در انتخاب فیلم‌ها برای معرفی به آکادمی اسکار، فرم اهمیت بیشتری از محتوا داشته است. به‌عبارت‌دیگر، این سیاست کلی که با معرفی فیلمی برای شرکت در جشنواره سینمایی اسکار نشان دهیم ایران هم به حدی از رشد سینمایی رسیده است که می‌تواند با سایر کشورهای دارای سینما به رقابت برخیزد، موجب شده است انتخاب فیلم‌هایی که از نظر فرم سینمایی برتر هستند، در اولویت قرار گیرد. بنابراین، اگرچه بر اساس سیاست‌گذاری‌های مقطعی هریک از دولت‌های روی‌کار‌آمده در دوره‌های مختلف، انتظار می‌رود فیلم‌های انتخاب‌شده از محتوایی خاص برخوردار باشند، اهمیت کلی فرم منجر به معرفی فیلم‌هایی شده‌ است که در عمل از نظر محتوایی هماهنگی خاصی با سیاست‌های داخلی معاصر خود نداشته‌اند. از این یافته جالب می‌توان به این نتیجه نظری رسید که تاثیر سیاست‌های فرهنگی بر سینما بیشتر از منظر محتوا قابل توجه است و از نظر فرم سینما تا حد زیادی از قید سیاست‌های فرهنگی آزاد است