برساخت سوژه در فرآیند مصرف فرهنگ مردم‌پسند مطالعه‌ای کیفی بر روی مصرف‌کنندگان گونه‌های رسمی و غیررسمی موسیقی مردم‌پسند در شهر تهران

شاید بتوان یکی از خصوصیات فرهنگ مردم‌پسند را تکثر گونه‌ها و کالاهای فرهنگی آن دانست. به نظر می‌رسد این تکثر، در جوامع درحال‌گذار که موطن اصلی این فرهنگ به‌شمار نمی‌روند، نوعی ناهمگونی ایجاد کرده است. در ایران نیز به عنوان جامعه‌ای درحال‌گذار، این ناهمگونی مشهود است؛ علاوه بر آن، فضای مصرف این فرهنگ در ایران، به‌علت محدودیت‌هایی که بر سر راه تولید انواعی از فرهنگ مردم‌پسند وجود دارد، این ناهمگونی را به تعامل‌های ستیزگونه تبدیل کرده است. چالش میان انواع رسمی و غیررسمی این فرهنگ در ایران، چالشی دیرپا و مسیله‌مند است. در این تحقیق که بر روی مصرف‌کنندگان تهرانیِ دو گونه رسمی و غیررسمی موسیقی مردم‌پسند به عنوان یکی از بااهمیت‌ترین جلوه‌های فرهنگ مردم‌پسند صورت گرفته است، سعی شده با الهام از رویکرد نظری و روش‌شناختی برساخت‌گرا و جمع‌آوری داده‌ها به مدد تکنیک گروه‌های متمرکز و تحلیل آنها با استفاده از تکنیک تحلیل موضوعی (تماتیک، به این پرسش پاسخ داده شود که مصرف‌کنندگان گونه‌های رسمی و غیررسمی موسیقی مردم‌پسند، چگونه برساخت می‌شوند؟ با بهره‌گیری از تم‌های استخراج‌شده در هر تحلیل تماتیک، در انتها، مشخص شد که سوژه‌های مصرف‌کننده گونه رسمی، سوژه‌هایی اصالت‌زدا، نوستالژیک و متساهل‌اند؛ درحالی‌که سوژه‌های مصرف‌کننده گونه غیررسمی، سوژه‌هایی اصالت‌گرا، سنت‌گریز، انحصار‌طلب و جهانی‌گرا می‌باشند. این تفاوت بنیادی در سوژه‌بودگی دو گروه مصرف‌کننده بررسی‌شده، بستر‌ساز تعامل غیرپویا و منازعه‌آمیز در فضای مصرف فرهنگ مردم‌پسند به‌حساب می‌آید.