دوفضایی‌ شدن و بازنمایی هویت ملی در اینستاگرام

انقلاب ارتباطات و اطلاعات در عصر حاضر فضای جدیدی را در حیات انسانی رقم زده است. فضایی بی‌زمان، بی ‌مکان و فاقد مرز که با سرعت بسیار جهانِ ما را تغییر می‌دهد. فضای دوم یا فضای مجازی با رشد و گسترش بی‌وقفه به‌طور مداوم در حال مفهوم‌سازی، تولید محتوا و انتشار آن و احاطه جهان طبیعی است. این مقاله تحت پارادایم «دوجهانی‌شدن و دوفضایی‌شدن» و نظریه «بازنمایی» می‌کوشد تا دریابد هویت ملی به‌عنوان عالی‌ترین و مهم‌ترین سطح هویتی در فضای مجازی چگونه بازنمایی می‌شود. با اتخاذ روش «تحلیل گفتمان انتقادی» و روش «داده‌بنیاد» دریافتیم که در مطالعه صفحاتی از اینستاگرام تقابل دو هویت ایرانی و اسلامی دیده می‌شود و برای رسیدن به وفاق و انسجام ملی هر چه بیشتر، نیاز به هم‌گرایی و تعامل این دو هویت و در پیش گرفتن هویتی متعادل و میانه‌رو احساس می‌شود. استفاده از راهبردها و سیاست‌های متناسب از سوی نظام سیاسی و نهادهای ذی‌ربط و برنامه‌ریزی‌های خرد و کلان در استفاده از فضای مجازی خواهد توانست دو هویت ایرانی و اسلامی را به هم نزدیک کند و هویت ایرانی - اسلامی پاسخگوی مناسب‌تری برای معرفی فرهنگ و تمدن ایران خواهد بود.

the dual-spacization and representation of national identity on instagram

the communication and information revolution has created a new space of human existence that lies outside the old concept of time and space i.e. free of borders and is rapidly changing our world. the second space, that is, virtual is constantly developing and expanding, conceptualizing, producing and disseminating content, and intertwining itself with the natural world. this article combines the dual spacization and representation theories to identify how national identity, as the highest and most significant, is represented in the virtual space. by adopting the critical discourse analysis method alongside grounded theory, our examination of instagram posts identifies a confrontation between iranian and islamic identities and a need for greater convergence and interaction between these two identities to achieve a moderate, balanced identity that fosters national cohesion and harmony. targeted strategies and policies pursued by political and other relevant institutions, in particular micro and macro planning of the use of virtual space, will bring iranian and islamic identities closer together, offering an iranian-islamic identity that more effectively represents iran’s culture and civilization.‌‌‌