تحلیل برهمکنش ابعاد ارتباطات میان‌فرهنگی: مورد مطالعه، دانشجویان خارجی دانشگاه المصطفی واحد مشهد

حضور دانشجویان خارجی در ایران یکی از مهمترین بسترهایی است که می‌توان در آن به عمق و ابعاد ارتباطات میان‌فرهنگی پی برد. ارتباط میان‌فرهنگی شامل ارتباطات میان‌شخصی، میان‌متنی، میان‌ذهنی و تعاملی است که به درک مشترک و پیوند میان کنشگران از حوزه‌های مختلف فرهنگی منجر می‌شود. هدف مقاله حاضر نشان دادن برهمکنش ابعاد مختلف ارتباط میان‌فرهنگی دانشجویان خارجی شاغل به تحصیل در دانشگاه المصطفی شعبه خراسان رضوی است. ارتباطات میان‌فرهنگی در بعد میان‌شخصی با تاکید بر معاشرت و دوستی، در بعد میان‌متنی با تاکید بر آشنائی با زبان و ادبیات، آداب و رسوم و مفاخر فرهنگی، در بعد میان‌ذهنی با تاکید بر تصورات قبل و بعد از حضور در دانشگاه، در بعد تعاملی بر مبادله و تعامل اقتصادی، و در بعد سیاسی، با تاکید بر اختلاف و کدورت در روابط میان اشخاص از حوزه‌های فرهنگی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه حاضر به صورت پیمایشی بر روی یک نمونه طبقه‌ای نامتناسب متشکل از 180 نفر از دانشجویان خارجی کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، آذربایجان و افریقا که در دانشگاه المصطفی واحد مشهد شاغل به تحصیل هستند انجام گرفته است. نتایج نشان می‌دهد میان ابعاد چهارگانه ارتباط میان‌فرهنگی مذکور برهمکنش معناداری وجود دارد. همچنین، میزان ارتباطات میان‌فرهنگی دانشجویان در حد متوسط و یا کمتر از حد متوسط است. آشنایی دانشجویان با زبان و ادبیات و فرهنگ و داشتن تصور مثبت از یکدیگر باعث ایجاد درک و فهم مشترک شده که خود باعث تقویت و تسهیل ارتباط میان‌فرهنگی آنهاست. و در نهایت، عدم اعتماد، تفکرقالبی و قوم مداری، و فقدان زبان مشترک مانع شکل‌گیری ارتباطات پایدار و موثر میان‌فرهنگی دانشجویان است.

an analysis of dimensions of intercultural communication in interaction: case study of foreign students at al-mustafa university in mashhad

the presence of foreign students in iran is one of the most important platforms where one can understand the depth and dimensions of intercultural communication. such a communication includes interpersonal, intertextual, intersubjective and interactive ones leading to common understanding and connection between actors from different cultural fields. the purpose of this article is to show the different dimensions of intercultural communication among foreign students at al-mustafa university in mashhad. here intercultural communication has been examined with an emphasis on socializing and friendship in the interpersonal dimension; on familiarity with language and literature, customs and cultural heritage in the inter-textual dimension; on the perceptions before and after attending the university in the inter-mental dimension;  on exchange and economic interaction and in the political dimension, with emphasis on the differences and animosity in the relationships between people with different cultural backgrounds. this research was conducted based on a disproportionate stratified sample consisting of 180 foreign students from india, pakistan, afghanistan, azerbaijan and african countries. the results show that, firstly, there is a meaningful interaction between the four dimensions of intercultural communication; secondly, the amount of intercultural communication among students is average or below average. thirdly, acquaintance of students with language, literature, and culture and having a positive perception of each other create common understanding, which in turn strengthens and facilitates their intercultural communication. fourthly, distrust, stereotyped and ethnocentric thinking, and the lack of a common language hinder the formation of stable and effective intercultural communication.