فهم زمانی و تجربه حل مساله؛ نمونه موردی «پلیس نامحسوس»

در پژوهش پیش‌روبه نسبت فهم زمانی کنشگران و شیوه حل مسئله دریک وضعیت بغرنج می‌پردازیم. در این مسیر با بررسی تعدادی ازفیلم‌های برنامه «پلیس نامحسوس»، به شیوه حل مسئلهرانندگان توجه می‌کنیم. در این مطالعه با استفاده از رویکرد مردم‌روش‌شناسی و با تکنیک تحلیل گفتگو به نظم نهادی اندرکنش‌ها در موقعیت این فیلم‌ها پرداخته‌ایم و با استفاده از چارچوب نظری پدیدارشناسی و شاخص‌های ارنست پوپل می‌کوشیم فهم‌های زمانی دخیل در این گفتگو را تحلیل کنیم. در فرایند کار به لحظه‌ای توجه می‌کنیم که متخلفین پس از متوقف شدن به‌وسیله پلیس می‌کوشند دلایل تخلف خود را توضیح دهند. با تحلیل این گفتگوها می‌بینیم که رانندگان متخلف از بیان‌هایی استفاده می‌کنند که مبتنی برفهم چرخنده از زمان است. این در حالی است که زمان قانون و پلیس و حتی زمان فن‌آوری جاده و اتومبیل،زمانی خطی و همگن است. در ادامه می‌بینیم که رانندگان متخلف چگونه برای مدیریت کردن مسئله و شرایط بغرنج خود یک گفتگو را به‌گونه‌ای سامان می‌دهند که مبتنی بر زمان خطی نباشد. در پایان این نتیجه حاصل می‌شود که زمان نه یک مقوله عام بر فراسوی جامعه بلکه مقوله‌ای است که در تجربه‌های خرد گوناگون پیوسته اشکال گوناگون به‌خود می‌گیرد.