اثر بخشی نقاشی‌درمانی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش‌آموزان پسر دارای عقب‌ماندگی ذهنی خفیف تا متوسط

چکیده مقدمه: رفتارهای پرخاشگرانه، مشکلی متداول در میان کودکان دارای عقب‌ماندگی ذهنی است و یکی از روش‌های پیشنهاد شده، جهت درمان پرخاشگری، هنر درمانی است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مداخلات نقاشی‌درمانی برکاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش‌آموزان پسر دارای عقب‌ماندگی ذهنی آموزش‌پذیر مقطع ابتدایی بود.مواد و روش‌ها: 60 نفر از دانش‌آموزان پسر دارای عقب ماندگی ذهنی آموزش‌پذیر مقطع ابتدایی، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از روش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی پرخاشگری کودکان کم‌توان ذهنی (b. d. gh) فرم معلم استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل در پس‌آزمون با کسر اثر پیش‌آزمون در مولفه‌های پرخاشگری کلامی به خود (01/0p < ، 58/20 f =)، پرخاشگری غیرکلامی به خود (01/0p < ، 72/19 f =)، پرخاشگری کلامی به دیگران (01/0p < ، 53/22f =)، پرخاشگری غیرکلامی به دیگران (01/0p < ،71/44 f =) و نمره کل پرخاشگری (01/0p < ، 85/56 f =) معنادار است.نتیجه‌‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد، نقاشی‌درمانی به‌طور معناداری باعث کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در دانش‌آموزان دارای عقب‌ماندگی ذهنی می‌شود، چون در نقاشی این گروه از دانش‌آموزان فرصت می‌یابند تا عواطف، احساسات و هیجانات متراکم‌شده و فشارهای روانی حاصل از این احساسات را از طریق نقاشی و به‌صورتی جامعه‌پسند نشان دهند، بنابراین کمتر پرخاشگری نشان می‌دهند.کلید واژه‌ها: پرخاشگری، نقاشی‌درمانی، دانش‌آموزان دارای عقب‌ماندگی ذهنی