تاثیر آموزش گروهی بر دانش و نگرش مراقبین از کودک کم‌توان ذهنی

چکیده مقدمه: داشتن کودک کم‌توان ذهنی مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی زیادی را بر واحد خانواده تحمیل می‌کند و آن‌ها را دچار آسیب‌پذیری می‌نماید. انجام مداخلات مناسب برای بهبود دانش و ایجاد نگرش مطلوب می‌تواند تا حد زیادی حامی این خانواده‌ها بوده و کیفیت زندگی بهتری را به آن‌ها هدیه نماید. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی بر دانش و نگرش مراقبین از کودک کم‌توان ذهنی انجام شده است.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مداخله‌ای تصادفی کنترل‌دار می‌باشد که در سال1392 در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. 64 مراقب دارای کودک کم‌توان ذهنی 18-6 ساله به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله 6 جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده‌ها براساس پرسش‌نامه‌های محقق‌ساخته دانش و نگرش جمع‌آوری گردید. داده‌ها از طریق نرم‌افزار spss نسخه 21 و با استفاده از آزمون‌های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای اسکویر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بین میانگین دانش، نگرش و رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی‌داری به‌دست نیامد. نتایج نشان داد 5/1 ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان دانش و نگرش مراقبین در گروه مداخله قبل(80/2 ± 54/8، 51/6 ± 29/62) و بعد از مداخله(86/1 ± 50/14، 76/3 ± 57/72) معنی‌دار بود(05/0 < p).نتیجه‌‌گیری: آموزش گروهی به مراقبین از کودکان کم‌توان ذهنی، باعث افزایش دانش و نگرش آن‌ها می‌گردد. توجه به افزایش آگاهی، درک و نگرش مراقبت‌کننده، می‌تواند وی را در امر مراقبت تخصصی و کارآمد یاری دهد.کلید واژه‌ها: دانش، نگرش، کم‌توان ذهنی، مراقب