دیرش انتقال فرمنت دوم در گفتار روان افراد مبتلا به لکنت

چکیده مقدمه: نتایج بسیاری از مطالعات روی جنبه‌های حرکتی و صوتی افراد مبتلا به لکنت نشان می‌دهد که گفتار روان افراد مبتلا به لکنت با گفتار افراد بدون لکنت متفاوت است. یکی از این جنبه‌های رمزگشایی و پردازشی که در مطالعات مورد مطالعه قرار گرفتند، ویژگی‌های انتقال فرمنت واکه‌ای است. با توجه به این‌که ساختار فرمنتی از جنبه‌ی زمانی و فرکانسی نشان‌دهنده‌ی پویایی سیستم تولیدی به‌خصوص زبان است می‌تواند در بررسی توانایی‌های حرکتی افراد مبتلا به لکنت مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این مطالعه بررسی دیرش انتقال فرمنت دوم در گفتار روان افراد مبتلا به لکنت و مقایسه‌ی آن با افراد بدون لکنت است.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع تحلیلی- مقطعی می‌باشد. تعداد 20 نفر مبتلا به لکنت و 20 نفر از افراد طبیعی انتخاب شدند و 9 نمونه‌ی گفتاری در قالب یک عبارت حامل ارایه شده و گفته‌ها ضبط شدند. داده‌های صوتی با استفاده از نرم‌افزار praat تحلیل شده و زمان دیرش انتقال فرمنت دوم بر حسب میلی ثانیه به‌دست آمدند. یافته‌ها: طبق یافته‌های این پژوهش دیرش انتقال فرمنت دوم در گروه افراد مبتلا به لکنت کم‌تر از افراد بدون لکنت بود در حالی‌که این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود.نتیجه‌‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه طبق معیار دیرش انتقال فرمنت دوم می‌توان گفت توانایی‌های پردازش حرکتی گفتار از جنبه زمانی در افراد لکنتی با افراد بدون لکنت متفاوت است و این افراد در حرکت از موقعیت یک همخوان به واکه بعدی سریع‌تر عمل می‌کنند.کلید واژه‌ها: لکنت، انتقال فرمنت دوم، نرم‌افزار praat